Bu insan kendi şerefıni bilmeli,
Mu’cize varlık olduğunu, görmeli,
İnsan insanlığın hakkını vermeli,
Sonra, şakirin zümresine girmeli.
Allah kâinatı süzerek insan yapmış,
İnsana “Ahseni takvim,”ismini takmış,
Çok safhadan geçirip, meydana atmış,
Allah’ına şükrünü unutma kardeş.
Sonsuz ni’metlere sahip olan insan,
Onun gibi bir mahluk yok, buna inan,
Senin en büyük hasletin olan iman,
Bunlar için, çok şükür de bulun kardeş.
Fezalarda yarışan, eşsiz bir mahluk,
Onu, çok cihazlarla süslemiş Haluk,
Onun sırtına yüklemiş, birçok hukuk,
Allah’ına şükürsüz, yaşama kardeş.
Neden görmezsin şerefli makamını,
Bilebilsen taşıdığın nişanını,
Sen dikkatli ol koru eşsiz şanını,
Yoksa, hesap gününde işin zor kardeş.
Sahip çık, mümtazu bi-misal şanına,
Sakın aldanma, nefisle şeytanına,
Ağır hesapların, toplanır yarına,
Uyan, yoksa pahalıya patlar kardeş,
Yakışırmı, hislerin mahkumu olmak?
Cennet gibi bir hayata tekme vurmak?
Sonsuz cehennem azabını haklamak?
Bu insan için ma’kul şey değil kardeş,
Nolur hakkını ver, sendeki şerefin,
Takip et yolunu, ecdad ve selefin,
Yoksa çok pişman ettirir, anı “defnin,”
O tatlı canın çıkmadan, uyan kardeş.
Ne sebep günaha girmek, varken sevap,
Unutma ki, hayattan verirsin hesap,
Günahkarları bekliyor, çetin azap,
Cennet varken, cehenneme koşma kardeş.
Ey mahlukatın en şereflisi insan!
Kur’an’ı dinle, insana o verir şan,
Yoksa, o son günde çok olursun pişman,
Günahtan korun, cenneti haket kardeş.
Abdülkadir HAKTANIR
www.NurNet.org