Allah’ın Askerleri: Ebabil Kuşları (Şiir)
Ebrehe Valiydi Yemen İlinde
Hıristiyanlık vardı hep dilinde
Miladi beş yüz yetmiş yıllarında
Bir Kilise yaptırmıştı San’ada
Kilise muhteşem yapıya sahip
Doldurmuştu içini pek çok Rahip
Maksat Arapları orda toplamak
Ve Hıristiyanlık dinini yaymak
Kâbe ziyaretinden vazgeçirmek
Alışverişi buraya getirmek
Fakat kimse Kiliseye gitmedi
Araplar hiçbir ilgi göstermedi
Hatta bir adam buraya giriyor
Gece bu muhteşem yerde pisliyor
Ebrehe olaya çok öfkelenir
Kâbe’yi yıktırmaya karar verir
Büyük bir orduyla Mekke’ye gelir
Kâbe’yi yıkmak için haber verir
Ordusunda on binlerce askerler
Biri büyük ve başka diğer filler
“Mamud” idi o büyük filin adı
Önünde hiçbir kuvvet dayanmazdı
Bu arada öncüler yağma yapar
Sürüleri alırlar apar topar
Bunlarla beraber iki yüz kadar
Abdulmüttalib’in develeri var
Abdülmuttalip gider Ebrehe’ye
Alınan develeri istemeye
Ebrehe bu duruma şaşırıyor
Abdülmuttalib’e şöyle söylüyor:
“Kâbe’yi yıkacağım, susuyorsun
Gelip develerini istiyorsun
Sanmış idim ricaya geldiğini
Hiç yakıştırmadım bu dediğini”
O der ki: “Develeri istiyorum
Başka bir şey sizden dilemiyorum
Kâbe’nin sahibi var koruyacak
Tehlikelerden O’nu kurtaracak”
Ebrehe develeri geri verir
Bu cevap karşısında sanki erir
Kâbe’yi yıkmak için hücum eder
Ordusundaki fillerle beraber
Ama Mamud gitmeyip yere yatar
Ebrehe’yse tozu dumana katar
Tam o sırada Ebabil Kuşları
Ağız ve pençelerinde taşları
Fırlatırlar ordunun üzerine
Tam isabet hepsi yerli yerine
Taşlar sanki birer mermi olmuştu
Ebrehe’nin ordusunu vurmuştu
Kime rastlarsa delip geçiyordu
İsabetli hedefler seçiyordu
Ebrehe olmuştu rezil perişan
Kâbe’yi sahibi korur her zaman
Ebrehe’nin ordusu helâk olur
Mekke Şehri de onlardan pak olur
Ahmet Tanyeri – DİYARBAKIR
Yazarlarımız
