Allah’tan ümidini kesme
Ben fakiri Rabbım, eşrefi mahluk yaratmış iken,
Nefis ve şeytanın, desiselerine aldandım,
Cürmü günahın nahoş, hallerine kanmış iken,
Vakit çok geçtikten sonra, fark ettim ki yandım.
Oldum, ümrümün eyyamını harcayan biri,
Her an nefsimi, bir neşve-i fani için aldım,
Rabbim beni kulluk ideyim diye, halk edivermiş,
Ben gaflet ile, bilmem nasıl isyanlara daldım.
Ümrüm geçiyor, elimde kurtaracak amelim yok,
Ben aldanarak, yine büyük tehlikelere daldım,
Ya Yabbi! Sayamam, bir sürü günahım var,
Bin cürmü günahlar ile, hayret zede kaldım.
Zaman çok kötüdür, hilebazlar çok, sayısız,
Onlar var iken, pak ve günahsız kalamadım,
Nefis ve insu cin şeytanlarından, kurtulmak zor,
Bunların karşısında, bu fakir kurtulamadım.
Ahir zaman şerrinden, Allaha sığınan suleha çok,
Bu kötü zamanın şerlerinden, pak kalamadım,
Bana hücum edenlerin sayıları, çok iken,
Çok korkuyorum, günah bataklığında kalırım.
Zor şartlar altıdan, kurtulabilmek büyük kar,
Selamet için, gafletten kurtulma işi yapalım,
Aman! Ebedi mutluluk, elimizden kaçmasın,
Diye gayret ederek, vazifemizi yapalım.
Senden ümidi keseyim mi, ey ulu Gaffar!?
Günahım rahmetinden mi büyük, ne bunaldım,
Ya Rab, af edip beni şafiine bağışla,
Ben imanlıyım, her nekadar bin suça daldım.
Günahkȃrım ama kat-i ümid eylemem asla,
Af et beni Ya Rab! Kapuni zil ile çaldım,
Her nekadar çok düşmanlar saldıyorlar,
Risale-i Nurl,ar var iken ben ümitsiz kalmam.
Abdülkadir Haktanır