Arkadaş Seçmek (Şiir)
Kişi, samimi olan arkadaştan renk alır,
Ondan sonra, bunda o huylar çıkamaz, kalır,
Bu adam, arkadaşından biri sayılır.
Edindiği huyları, çevreye de yayılır
Arkadaş, her iki hayatına tesir eder,
Âkil olan, ahlakı iyi olanı seçer,
Herkesle arkadaş olamam, kendine der,
Çünkü, o kötülere diyemez elini ver.
Eğer hangi gencin kötü ise arkadaşı,
Sonra o kimse, başlıyor bakmaya şaşı,
Bundan sonra, iyi fikirlere çıkar karşı,
Söyle, bundan olur mu hangi işin başı,
Resulullahın her sözü bir cevher gibidir
Buyurmuşlar: “Kişi arkadaşın dinindendir,”
Mademki o mübarek demiş, o söz öyledir,
Bundan, bu çok dilde bir ata sözü gibidir.
“Söyle arkadaşını, ben söyleyeyim seni,”
Ata sözü, gösteriyor senin kimliğini,
Çünkü insan, arkadaştan alır rengini,
O, onun kalıbına uydurur kendisini.
Kardeş yap ne yap, kendine iyi arkadaş seç,
Sen sokak çocuklarından seçti isen, vaz geç,
Çünkü onlarla, ne bir çorba yenir ne güveç,
Onlarla yaptığın iş, iyi olmaz olur iğrenç
“Kötü arkadaş, ahirette de düşman olacak,”
Bu beni aldattı, Rabbine müşteki olacak,
Günahlara sokanlardan, hakkını alacak,
Kim günah kazandırsa, cehennemde yanacak.
Cehennem bellidir, tarifi imkânsız azap,
İmansıza, sonu olmayan çok büyük gazap,
Sen oradan kurtulmak için, ne yaparsan yap,
Onun en kolay çaresi, Nurlara olmak tullap.
Muhlis mümin, maksatlı gafletten uyanacak,
Sağlam imanlı kimselerle, düşüp kalkacak,
Hiç çekinmeden, namaz kılıp secde yapacak,
Böylece, Rabbin lütfüyle cennete uçacak.
Ey insan, va’d edilen cenneti çalış kazan,
Eğer çalışmazsan, sende kalır kup kuru zan,
Çünkü kazanmazsan, senin için büyük hazan,
Ne mutlu ona ki, kurtulur kötü eş dosttan.
Ey insan! Cennette mutluluklar seni bekler,
Orda hizmetçilerin, hurilerle melekler,
Seni mutlu edecek, o kadar mutlu şeyler,
Onun en büyük zevki, Allahla görüşmekler.
Abdülkadir Haktanır
www.NurNet.org