Ayasofya Camisi (şiir)

Bir zamanlar ilâhi bir seda yükselirdi

Günde beş kez Allah’ın şanını yüceltirdi

 

Müminleri çağırır Mevlâ’nın huzuruna

Herkesi davet eder Yaradan’ın nuruna

 

Bu çağrı Ayasofya Camiinden çıkardı

Pasaklaşmış kalpleri pak ve temiz yıkardı

 

O bir cennet kapısı bir nur meşalesiydi

Gönüllerde akacak iman şelalesiydi

 

Yükselirdi her zaman oradan Hakk’ın sesi

Oradan açılırdı müminlerin nefesi

 

İstanbul’u fethinde Fatih Sultan Mehmet Han

İbadete açtırdı Ayasofya’yı o an

 

Tekbir sedalarıyla çınlanırdı her taraf

Müminler namaz için toplanırlardı saf saf

 

Şimdi ise müşrikler onda dolup taşıyor

Aklı olan her kişi bu duruma şaşıyor

 

Zira müze yapıldı Ayasofya Camisi

Müslüman bir ülkede hiç çıkmadı hamisi

 

Öksüz bir yavru gibi himayesiz kalmıştı

Mümin geçinenler de tam gaflete dalmıştı

 

Oysa yüz karasıdır bütün Müslümanlara

Nasıl izin verdiler yazık olsun onlara

 

Hiç Allah’ın mabedi bir müze yapılır mı?

Yüce Mevla’dan başka kimseye tapılır mı?

 

Hani o bülbül gibi şakıyan minareler?

Hani günde beş vakit tekbir getiren diller?

 

Fakat bu böyle kalmaz mabede açılmalı

Oradan gönüllere vaazlar saçılmalı

 

Yükselsin tekbir sesi yüce minarelerden

Yüce Allah’ın adı işitilsin her yerden

 

Ey şanı yüce Rabbim yardım et müminlere

Kâinatta bulunan mümin ins ve cinlere

 

İstiyorum susmasın minareler lal gibi

Müslüman uyumasın durmasın aptal gibi

 

Onlara bir şuur ver uyanmak nasip eyle

Birlik ve beraberlik içinde kaim eyle

 

İlâhi Tanyeri’nin duasını kabul et

AYASOFYA’da namaz kılmayı da nasip et

 

Ahmet TANYERİ – DİYARBAKIR

www.NurNet.org

(Not: Bu şiir, 1998’de Afyon’da yazıldı)

Sende yorum yazabilirsin

%d blogcu bunu beğendi: