Barla’da Yalnız Bir Adam, Üstad Bediüzzaman (Şiir)
Üstad Bediüzzaman’ı Barla’ya sürmüşlerdi
Gönüllerden uzak kalsın diye göndermişlerdi
Gaye Üstad’ı susturup yapayalnız bırakmak
Gurbet hayatı içinde tek başına yıpratmak
Barla inişli yokuşlu ve engebeli bir yer
Bakımsız, yoksul bir belde taştan, kerpiçten evler
Burada O’nu anlayan, dinleyen kimse yoktu
Fakat O’nu sıkıntıya koyan kimseler çoktu
Burada bütün kapılar kapanıyor yüzüne
Bu sıkıntılara rağmen bir şey gelmez gözüne
O Risale-i Nurların te’lifine başlıyor
İslam’ı yaşamak için ciddi göğüs geriyor
Barla’da yalnız bir evde yapayalnız bir adam
Bu yolundan vazgeçmiyor verseler bile idam
Bu Adam bütün dünyaya bakıp meydan okuyor
Dini için hayatını tam ortaya koyuyor
Yazın Çam Dağına çıkar haftalarca kalırdı
Bir de Katran Ağacının üstüne tırmanırdı
İnsan gündüz tek başına cesaret edemezdi
Çam Dağının tepesinde yalnızken gezemezdi
Üstad ise her çileye göğüs gerip yazıyor
İmani hakikatleri sinelere kazıyor
Uzak yakın pek çok kişi yanında toplanırlar
Üstad’ı bağrına basıp sevgiyle sarılırlar
Barla’dan fışkıran iman sardı bütün dünyayı
Buradaki ”YALNIZ ADAM” defetti tüm belayı
Ahmet Tanyeri -DİYARBAKIR
Yazarlarımız
