Bir hastalık var ama bu hastalığın verdiği acı ve ağrıları konuşmak ile gündemle tutmakla bu yarayı kaşımakla bu hastalık iyileşmez iyileştirilmez ve hastalık hafiflemez şiddetini arttırır.

Yusuf Ziya Ortaç “Portreler” adlı kitabında Mehmet Emin’den bahsederken “Beşiktaş’ta, Serencebey yokuşundaki konak yavrusuna ara sıra giderdim. Boğaz’a bakan, gök ve deniz dolu yazı odasında edebiyat üstüne konuşurduk. Birbirimizi hiç anlamadan!” der. (Yrd.Doç.Dr. Kenan Tastan)

Bu aralar, gençler arasında elit mekânlara gitme furyası başladı, yada ben yeni fark ettim, bilmiyorum.

Helal dairesi keyfe kâfidir. Helalse gidin elbette..

Ama ben yerinizde olsam… (Halil İbrahim DEDE)

Hazreti Adem a.s la başlayan insan nesli muhtelif yollarla kendini mutlu etmek çabasındadır. Bu yollarda yürüyen bu insanların çoğu mutluluğa patikalarda yürümekle ona ulaşılamayacağını geç fark etti ise de dönmesini imkânsız gördüğü için orada kalmıştır.(Abdülkadir Haktanır)

“Allah’ım ben kendime çok zulmettim, günahları bağışlayacak olan yalnız sensin. Öyleyse sonsuz bağışlaman ile beni bağışla. Bana merhamet et, acı, çünkü affı sonsuz, merhameti sonsuz olan sadece sensin ”