Denizli hapishanesi tecrit ile başlıyor, Geçirdiği çok zor şartlar yine devam ediyor.
Fakat bu cezaevinde kalan bütün mahkûmlar, Üstad ve talebelerle yakından tanışırlar.

Sabahın seherinde Kâbe’yi geziyordum, Belki görürüm diye hep Sen’i arıyordum.
Oradan gelen geçen herkesten soruyordum, Canım özledi Sen’i Ya Muhammed Mustafa.

Cin ve insanların en büyük işi / olan Namazımızı kılmayalım mı? / İster erkek olduk isterse dişi, / İbadetimizi yapmayalım mi?

Kalbimde fikir Elhamdülillah, Dilimde zikir Elhamdülillah.
Ben mümin doğdum mümin yaşarım, Sana çok şükür Elhamdülillah.

Bir bahar sabahı uyanmışlardı. / Aylarca gülümsediler. / Bazan yağmur okşadı yüzlerini. / Bazan güneş öpücükler kondurdu yanaklarına.