Çocuğunuz Sizden Aldığı Güven İle Yaşama Cesaretli Adım Atsın

9 yaşındaki oğlumun okulda bir problemi yok fakat içinde bir korku var, gündüz evde yalnız iken bütün ışıkları yakacak seviyede bu korkusu. Ben normalde agresif birisiyim ama evde sakin olmaya çalışıyorum, tır şoförüyüm eve iki üç ayda bir giderim bugüne kadar sadece çok da şiddetli olmayan bir tokat attım, hiç dövmedim. Sizce oğlumun korkusu neden kaynaklanıyor olabilir?

Siz diyorsunuz ki iki üç ayda eve geliyorum birazda agresifim ve bir kerede tokat attım, evde de sinirimi belli etmemeye çalışıyorum, sakin olmaya çalışıyorum. Şimdi eğer çocuk babasını sinirli, agresif birisi olarak tanımladıysa, her ne kadar siz çocuğunuzun yanında sakin de olsanız, kendinizi çok da sinirli olarak göstermemeye çalışsanız da çocuk sizden kaygı kapar, kaygılanır.

Şöyle düşünün; siz bir mafya babası ya da bir katille aynı ortamdasınız. Şunu biliyorsunuz ki; adam tepesi attığı zaman silahını çıkartıyor pat diye kurşunu sıkıveriyor. Yahut da diyor ki yanındaki adamlara; ‘‘Tamam bunun icabına bakın..’’ Sizi dövdürüp vücudunuza zarar verdirebiliyor. Şimdi böylesine birisinin var olduğu sırada adam her ne kadar da tebessüm ediyor, gülüyor olmuş olsa siz biliyorsunuz ki; bunun eğer kalbini kırarsam, canını yakarsam, üzersem bu adam bana karşı yine şiddette bulunabilir endişesinden dolayı sinmez misiniz? Böylesi bir kişinin karşısında endişeye kapılmaz mısınız?

Adam da ‘‘Ben şu anda sinirli değilim, bak sinirlerimi de bastırıyorum, Benden artık niye korkuyorsun?’’ dese bu gerçekçi bir şey olur mu? Olmaz…

Yani sizin önce ben agresif birisiyim kısmını mutlaka çözmeniz lazım. Niye agresif olacaksınız ki?

Tamam evden uzaksınız… Tamam yaşam biraz zor…

Ama sinirli olunca daha mı işler yolunda gidiyor sizce? Bakın dışarı seyredin şu anda. Dışarıdaki insanları şöyle bir seyredin. Koca bir dünya var paylaşamıyorlar dünyayı.. Herkes birbirini yiyip duruyor. Siz niye kendi kendinizi yiyiyorsunuz? İnsanlar bu dünyayı paylaşamadıkları için birbirlerine zarar veriyorlar. Sizde yanınızdaki 9 yaşındaki çocuğa zarar veriyorsunuz şu anda. Dersleri zayıf olabilir ama siz üç ayda bir gördüğünüz çocuğunuzu niye sinirli bir haliyle bastırmaya çalıştığınız bir baba olarak karşısına çıkacaksınız ki?

Hayır… İlk önce yapacağınız şey şu olması lazım. Çocuğunuzla sakince bir konuşun… ‘‘Oğlum kusura bakma, bazen sinirli davrandım gördüm ki oğlum, yaşam öyle çokta uzun değilmiş senin 9 senelik yaşamının da sana bazen kızdım. Bir keresinde de sana tokat attım. Bu halimle de kendimden utanıyorum. Hakkını helal et oğlum’’ diyerek oğlunuzu şöyle bir rahatlatıcı, rahat bir nefes alıcı vaziyete soksanız… Üç ayda bir gördüğünüz çocuğun sizi her gördüğünde bastırmış, sinirlenmiş, yorgun argın, bir baba olarak tanımasını mı istersiniz?

Hayır, siz önce kendinizi toparlayın ki; çocuğunuzun içerisinde korkuların kaynağı ne olursa olsun… İster karanlık korkusu, ister böcek korkusu isterse başka korku olsun… Böylesi bir babalık modeli ile karşısında olmayın.

Güzel, sizi neşelendirecek içinizi dolduracak, doyuracak müzikler dinleyin… Güzel bir türkü açın… Kendi kendinize ağıtlar yakmayın, sizi karamsarlığa itecek müzikler dinlemeyin. Kendi kendinizi içeride ritim tutturacak, toparlayacak ,tebessüm ettirecek bir müzikle içinizdeki bu bıkkınlığı agresifliği aşın ve çocuğunuzun karşısına öyle çıkın ki çocuğunuzda sizden aldığı cesaret ile yaşama cesaretli adım atsın…

Çocuk Deyip Geçmeyin Bölüm 235/ Kısım 4

Uzman Pedagog Dr. Adem Güneş

Sende yorum yazabilirsin

%d blogcu bunu beğendi: