Ey Nankör İnsan

İnsan gark olmuş, Rabbin nimetlerine,

Durmadan şükretsin, bunları verene.

 

Allah onun önüne, sermiş ihsanları,

Atom zerreleri de, onun hizmetkȃrları.

 

Öğren, nerden köklerin taşı delme sanatı,

Kayayı delmek için, ona verilen kuvvetti.

 

Nefes almak için, oksijen olmasaydı,

Attığımız pislikler, vücutta kalsaydı.

 

İçimizde ki kötü kokular, dışa çıksaydı,

Meclise girmeye, yüzümüz kalır mıydı?

 

Buğday ve diğerleri, toprak yapmasaydı,

Bu nankör insanlarda, hayat mı olurdu.

 

Bu sonsuz ni’metleri, Allah bize vermiş,

Bizi korumak için göğe, meteor germiş.

 

Çok çeşit rızıkla Rabbim, bizi besliyor,

Baharda birçok ni’metleri, öne seriyor.

 

Elbiselik malzemeleri, O hazırlıyor,

Zehirli sinek arıya, balı yaptırıyor.

 

Hiç eli olmayan böceğe, ipek yaptırıyor

Yalnız aklı olan insan, bunları görüyor.

 

Buraya, imtihana geldiğimizi hatırla,

Hemen gafillerin, sapık laflarını solla.

 

Ey gafil insan! Bir gün öleceğini unutma,

Sapık insanların laflarını asla tutma.

 

Ey insan! İbadetini yap ve cenneti kazan,

Aksi takdirde, ebedi hayatın olur hazan.

 

Büyük Allah’ım! Gafletten sen bizi uyandır,

Sana ve ȃhirete iman için, kalbimizi yandır.

 

Allahım! Bu gafil millete, Sen hidayet ver,

Şer ve şerirlere karşı, onlara perde ger.

 

Mevla’m! Bütün ümitlerimiz, ancak Sendedir,

Gaffar isminle bizi affet, rızanla bizi ümitlendir.

 

Abdülkadir HAKTANIR