Fatih’ten Şiirler-1 (Cananını Kasteder)

Ey Avni beyti bozma bahsi ağyar eyleyip
Şiir o ki sadece cananını kasdeder  Bu fani dünya için değmez kuru kavgaya 
Ecel ki bu dünyanın ziyanını kasdeder 

Gözümden akan yaş mıdır kan mıdır 
Lebun yadına lal-u mercan mıdır 

Gönülde ne var ise faş etti göz 
Seni sevdiğim yar pinhan mıdır 

Gözüm ile derya nice bahseder 
Gözüm gibi ol gevher efşan mıdır 

Gönül ızdırap ile oldu helak 
Gelin görün ol afeti can mıdır 

Demiş Avni’ye ben cefa etmezem 
Ona cevreden yoksa devran mıdır 

Avnî 

Kasd: Niyet. Tasavvur. İsteyerek. Niyet ederek.

Dil-ber: (Farsça) Gönül alan, kalbi çeken. Güzel, dilber.

Vâsıl: Ulaşan, erişen, kavuşan. Hakka vâsıl olan.

Dâr: Yer, mekân, konak.

Murad: İstenerek, ümid ederek beklenen. Arzu edilen şey. Gâye. Maksad. Emel.

Ziyan: (Farsça) Zarar, ziyan, kayıp, hasar.

Eşik: Çukur yer(“Gözyaşı eşiğinde”)

Ağyar: Başkaları, yabancılar, eller

Lebun: Sütlü hayvan. Sütü bol olan hayvan.

Yâd: Gönül, hatır. Anma. Hatırda tutma. Zikretme. Hatır, gönül.

Lal: Kırmızı. Al renk. Dudak. Kırmızı ve kıymetli bir süs taşı.

Mercan: Denizde geniş resif meydana getiren ve mercanlar takımının örneği olan hayvan ve bunun kalkerli yatağından çıkarılan çoğu kırmızı renkte ve ince dal şeklinde bir madde(Canlı) .

Faş: Meydana çıkmış. Yayılmış. Anlaşılmış olan.

Pinhan: Gizli, saklı, hafi, mahfi, mestur, müstetir.

Gevher: Elmas, cevher, mücevher. İnci. Bir şeyin künhü ve esası. Hakikat. Özü.

Efşan: Dağıtan, saçan, serpen.

Afet: Belâ. Musibet. Büyük felâket. Dâhiye. Mc: Son derece güzel.

Cefa: Eziyet. Sıkıntı. Zulüm.

Cevir(cevr) : 1.Cefa, eziyet, sıkıntı, üzüntü. Zulüm. 2.Tas: Tarikat adamının ruhen ilerlemesine mâni olan şey.

Devran: Devir, felek, zaman, deveran, dünya.