Gençliğimin Telaşeleri

Akşam oldu.. Gün yavaş yavaş çekildi pencerelerden.. Adettendir, şimdi kalkıp çekmeli perdeleri, “bir can var” niyetine ışık yakmalı..

Akşam..

İçimde hala gençliğimin telaşeleri, kulaklarımda çocuk sesleri..

Nerden bilecektim oysa anne olunca bir kadın, gözlerinden telaşenin bir daha hiç eksilmeyeceğini..

Akşam..

Durgun su misali bekleyişlerim.. Bir kapı tıkırtısı, bir telefon çalışı, tahta merdivende bir ayak gıcırtısı, yanı başımda bir çocuk cıvıltısı..

Ama işte arka bahçedeki ayva çiçek açmış, balkona yuva yapan güvercin iki yumurta bırakmış, şu ayağı kırık kedi vardı ya, yavaş yavaş adımlıyor şimdi..

Bakalım bu sene bahar erken gelecek gibi..

Vakti geldi, Hüseyinimin toprağına bolca nergis ekmeli.. İyi ki o bari kaldı anacığının yanında.. Bir de can yoldaşım.. Rahmetli, “Haticem, aman fidelerin can suyunu besmeleyle vermeyi unutma” diye tembih ederdi..

Ayşemle Ahmedim de gurbet ellerde kayboldu gitti.. Ondan beri bilirim, takvimde yaz tatilinin nerede başlayıp nerede bittiğini..

Akşam oldu..

Ömrümün kıyısında ölümün sessizliği.. Gözlerimde sönmeye yüz tutan telaşelerim.. Toprağı özleyişim.. Keşke’lerim,

Kadifemsi tenleri, minicik elleri, reyhan kokuları, cennetlerim.. Ah bilsem bekler miydim böyle çarçabuk büyümelerini..

Ummu Reyhane

muslumananneler.net

Sende yorum yazabilirsin

%d blogcu bunu beğendi: