Allah yoktur demeye çıktı bir kaç imansız.

Bu sözü diyebilir, ancak kimdir vicdansız,

 

Bu mel’un inkârcılar yüzü ters gösterdiler,

Harika san’atları tesadüfe verdiler.

 

Bizlere ilim namına çok şeyler düzdüler,

Mucize eserleri tabiata verdiler.

 

Çok anlamsız şeyleri önümüze serdiler,

Kulluk yapmamak için hakikati dürdüler.

 

Aklı gözüne inenler düşüncesiz kaldı,

Bu gibiler yaratıkları inkâra daldı.

 

Bu inkârcılar ustayı san’atta aradı,

Müminlerin cahilliği onlara çok yaradı.

 

Bu fikir, aklı göze inmişlerin işiydi,

Bunu halka sunanlar, başta birkaç kişiydi.

 

Bu aşıyı yapanlar başları boş buldular,

Zehirli okla bizi kalbimizden vurdular.

 

Allahın san’atını tabiata verdiler,

Okullarda hakikate siyah perde gerdiler.

 

Din dersini verenler Allah‘ı anlatıyor,

Sonra giren fenciler “tabiat yaptı” diyor.

 

O tabiat başka değil ancak bir san’attır,

Yapılan her san’atın bir, sanatkârı vardır.

 

Usta yok demek için, sanat yok lazım demek,

Kâinatı kim yarattı buna cevap gerek.

 

Sor bakalım ruh nedir, doktor bile bilmez,

Neden ruhsuz kalan vücut hareket edemez.

 

Ama artık bu yalan çoğunlukla tutmuyor,

Akl-ı selim olanlar, bu sözleri yutmuyor.

 

Son asırdaki mazlumları acıdı Allah,

Bediüzzaman’ı gönderdi Elhamdû-lillah.

 

İnkârcılığı onun Nur eserleri öldürdü,

Bunca muhayyerlerin kalplerini güldürdü.

 

O mübarek eserlerle, bizler de kurtulduk,

Şüpheleri attık şükür Allah’ımızı bulduk.

 

Abdülkadir Haktanır

www.NurNet.Org / www.AlbNur.com