Me’yusiyetin Tiryakı Ümittir

     İnsanlar, hilkatinde ekseriyetle eşit olarak yaratılarak dünyaya gelir. Bazıları ibret için farklı gelebilir. Allah (cc)’nün kainatta koyduğu bu kanunlara adetullah/tekvini kanunlar/şeriat-ı fıtriye gibi isimler verilmektedir.

     Biz adetullah olarak ele alalım. Adetullah herkese dünyada aynı işler. Mesela bıçak herkesin elini keser, yüksek bir yerden düşmek veya atlamak ölüm veya sakat kalma riskini beraberinde getirir. Bir işi yapmayı planlayan birisi adetullah kanunlarına uygun hareket ederse genellikle başarılı olur.

     Her insan aynı istidatlarda dünyaya gelmişken, fıtrat programına yerleştirilen istidatlarını gerekli eğitimlerin alınmasıyla ve o istidadların kabiliyete inkılab etmesiyle insan terakki eder. Mesela herkeste doktor, mühendis.. olma istidadı var. İnsan bu istidatlarını geliştirirse doktor, mühendis.. olabilir. Ama üzerine düşmez ve gerekli eğitimleri almazsa o istidatlar körelir ve kabiliyete inkılab etmez.

     İnsandaki latifeleri ve bunun içerisinde olan duyu organlarının da yanlış kullanılması genelde adetullah çerçevesinde peşinen karşılığını almaktadır.

     Ümit de bu latifelerden birisidir. İnsan bu ümit latifesini doğru kullanırsa daima bir terakki tablosu gösterirken ümidini, şevkini kaybedenler terakki yerine tedenni baş gösterir ve insanın terakkisi yavaş yavaş tedenni eğilimi gösterir. Yeis ve ümit her şeyde insanın karşısındabir yol ayrımıdır.

   “Hayat bir faaliyet ve harekettir. Şevk ise matiyyesidir. İşte himmetiniz şevke binip mübareze-i hayat meydanına çıktığı vakit, en evvel düşman-ı şedid olan yeis rast gelir. Kuvve-i maneviyesini kırar. Siz o düşmana karşı لَا تَقْنَطُوا kılıncını istimal ediniz.”[1]

     “O yol ise, hayat yoludur ki; âlem-i ervahtan gelip kabirden geçer, âhirete gider.”[2]

     İnsan da hayat yolculuğunda ebedi alemlere giderken o alemin rengini, şeklini dünya sahnesindeki faaliyetleri teşkil ettirecektir. Bu sebeple insan ahrette karşısına ne çıkmasını istiyorsa burada onu hazırlamalıdır. Unutulmamalıdır ki, istikbal, mazinin aynasıdır.

     Hayat faaliyeti ve hareketi içinde insan adetullaha muvafık hareketini ifa ve icra ederken şevkini yani ümidini de kaybetmemesi lazım. Yoksa hayatta başarısızlıktan başka bir şey elde edemeyecektir. İnsanın en tehlikeli engeli ise yeistir. Yeise duçar olan insan manevi destekten mahrum kalmasıyla istidatlarını inkişaf ettiremeyecektir. Yeise karşı ümit ile mukabele edilmelidir.

     Rabbim yeisten emin, pürşevk ile ümitvar olanlardan eylesin. Amin

Selam ve dua ile

Muhammed Numan ÖZEL

 

[1] Münazarat ( 54 )

[2] Sözler ( 18 )

Kaynak: NurdanHaber

www.NurNet.org