Müslüman Dosdoğru Olmalı

Allah tarafından bütün insanları kurtarmak için gönderilen “Hatemül Enbiya” (Nebiler Mührü) olan Peygamberimiz Hz. Muhammed aleyhissatu vesselam’ın en mühim sıfatı sıdktır. (Doğruluktur) Yani, O Hazretin (a.s.m.) Muhammedül-Emin sıfatını ona, onun düşmanları ola vermişler. Yani müşrikler dahi onun dosdoğru olduğunu kabul edip tasdik etmişlerdir. Çünkü “Emir olunduğun gibi dosdoğru ol ”(Hûd 112) Ayet i Kerimeye mâsadak olacak Aleyhissalâtu vesselâmı, Emin sıfatına sahip olmak için, Şanı yüce Allah’ımız daha önce onu hazırlamış.

Bir gün Peygamberimizden (a.s.m.) Sahabe-i Kiram sormuşlar mümin korkak olur mu? Olabilir buyurmuş. Yine sormuşlar mümin cimri olur mu? Cevaben yine olabilir buyurmuş. Yine sormuşlar mümin yalancı olur mu? Bu sefer hayır asla olamaz buyurmuş Peygamberimiz (a.s.m.) hadisi şerifinde mealen: “Acı da olsa Hakkı söyle” buyurmuş. Yani kendi aleyhinize olsa bile hakkı, doğruyu ketmetmeyin söyleyin buyurmuşlardır.

Kur’an-ı Kerimin ölçülerine göre de, iki yüzlü olan münafık,  kâfirden daha kötüdür gerçeğini Allah (c.c.) şu Ayet-i Kerimenin meâli ile açıklamıştır: “Şüphesiz münafıklar cehennemin en alt tabakasındadırlar” (Nisâ 145) ayeti kerimesi ile tasdik ediyor. Yani,  kendini yalanla gizlemeye çalışanların hâli, kâfirden daha şiddetli olduğunu Allah’ın bu Âyeti Kerimesinden anlamış oluyoruz.

Peygamberimiz (a.s.m.) Bir hadisi şerifinde: Münafiğin “alâmeti üçtür.” Buyurmuşlardır; ve münafikliğin alametlerini şöyle sıralamışlardır:

1-“ Söylediği  zaman yalan söyler.”

2- Verdiği sözde durmaz.

3- Emanete hıyanet eder.”(Buhari, Müslim,Tirmizi)

Evet bu sayılan münafıklığın alametlerinin üçünde de yalan ve sahtekârlık var. Çünkü münafık başkasını kandırmaktan meydana gelen bir sıfatın ismini taşıyor. Münafıklar “iman edenlerle karşılaştıklarında: “bizde inandık” derler, kendi şeytanlarıyla baş başa kaldıklarında: “Emin olun biz sizinle beraberiz, biz onlarla ancak alay ediyoruz.”derler.(Bakara 14)  Burada kâfirden kötü olan münafığın sıfatını sizde görüyorsunuz ki: Doğruluğun zıddı olan yalancılıktır. Yalancıların yalanları, sahiplerini cehennemin en alt tabakasına düşürmeye sebep olmaktadır.

Biz yukarıdaki ölçüler aynasında, bugünkü halkımızın ne hale geldiğini esefle görüyoruz. Vatandaşımız Müslüman geçinip, imanı o kadar zayıflamış ki, hiç çekinmeden yalan söyleyebiliyor. Bu hale düşen Müslümanların yardımına koşmamız icap ediyor. Onlara karşı elimizden geldiği kadar vazifemizi yaptıktan sonra, Allah yardımcıları olsun demekten başka çaremiz kalmıyor.

Bugün bir ustaya herhangi bir iş yaptıracaksan, dinimizin emrine göre o ustaya karşı su-i zan’la değil hüsn’ü zanla davranmak lazım. Ama senin o davranışının peşinde aldanmaman için de, tedbiri elinden bırakmaman lazım.  Çünkü insanların çoğu itimatsız olunca, nadir (çok seyrek) olan dürüst kimseyle de karşılaşsan, sütten yanan yoğurda üfler misali, aman bu da ötekiler gibi aldatmasın diye dikkatli olma mecburiyetindesin. Yine bütün bunların, imansızlık veya imanlarının zayıflığından ileri geldiğini unutmayalım.

Bizim dinimiz bizdeki şefkat duygularımızı geliştirdiği için öteden beri güzel adetlerimizden olan “Karzı hasen” (faizsis borç vermekle)  Müslüman kardeşin yardımında bulunup, ona borç para verir. Şimdi param yok ileride öderim diyene karşı da, verir ümidiyle veresiye mal satmak, bizim güzel adetlerimizdendir. Fakat Kur’an-ı Kerim her asırda yaşayana cevap verdiği için, insanları bu hale düşmekten korumak maksadıyla, en uzun Ayet-i Kerime olan “Müdayene” ( Borçlanma Ayeti) ile (Ey iman edenler, birbirinizden belirli bir vade ile borç aldığınızda, onu yazın; aranızda doğrulukta tanınmış bir yazı bilen kişi, onu yazsın. Yazı bilen kişi de kendisine Allah’ın öğrettiği gibi yazmaktan çekinmesin.) (Yani hile Katmasın)(Bakara 282) Bu Âyet-i Kerime bize, alıp satarken veya borç para verirken, şahitler huzurunda o muameleyi yazmayı emrediyor. Bazı Müslümanlar, geçmişteki güzel adetlerine devam etmek için, alış veriş yaparken, müşterilere itimat ettikleri için, hiç kayıt yapmadan mal veya para veriyorlar. Fakat sonra bu sebepten adamın canı yanıyor ve karşıdaki adamla da araları açılıyor.

Bu hal kendi malımız değil, ecnebilerden bize gelen kötü ahlaktır. Maddecilik ve imanın zaafa uğraması yüzünden, vatandaşlarımızın çoğu, İslam’daki iktisat emrine uymadılar.  Bunlar emek vermeden kısa zamanda çok para kazanma hırsına kapıldılar. Acaba ödeye bilir miyim? Yoksa ödeyemez miyim? Hiç düşünmeden ve dinimizde yalan çok kötü olduğunu nazara almadan, sermayesiz borçla iş yapmaya giderler. Sonuçta bir çok Müslüman’ın arası açılıyor. Bugün Müslümnların çoğunda, öldükten sonra dirildiğim zaman, burada yaşadığım hayattan inceden inceye Allah’a hesap vereceğim inancı, ya yok, veya çok zayıf olduğundan, bu hale düşüyorlar.

Abdülkadir Haktanır

Sende yorum yazabilirsin

%d blogcu bunu beğendi: