Nur’lardan İstifade Edelim! (Şiir)

Nurdaki temsiller, mümtaz-u bî misal’ler,

Her an derslere gitmeye çalışırız bizler,

Devamlı okuruz Mektübat ile Sözler,

Bunların devamını ötekiler izler.

 

Nur dersini dinlerken, çok feyiz alınır,

Hilkatin sırrının, derinine dalınır,

Hak dinin ispatı, orada öğrenilir,

Nurlardan çok deliller topluyoruz bizler.

 

Risale okuyanın yüzünden Nur akar,                 

Sonra her şeye mânâ-yı harfiyle bakar,

Dersleri  terk edemez, olsa diz boyu kar,

İnsanı kendine bağlar,  bu nurlu dersler.

 

Nurcular burada da, hoş hayat sürerler,

Ahiret kârlarını durmadan dürerler,

Ölüme karşı de, ağlamazlar gülerler,

İnsanı çok değiştirir bu nurlu dersler.

 

Nur aşkıyla zahmetlere göğüs gerilir,

Ma’buda kullukla, ölü kalpler dirilir,

Nurlardaki haz ile, kalpten pas silinir,

İnsandaki nahoş kirleri Nurlar siler.

 

Ey Risale-i Nur ki, bize verdin huzur,

Kalbimizi güldürdün, ettin bizi mesrur,

Ne yazık nasipsizler sana, kalıyor dûr,

Gençleri Nurlatmaya çalışırız bizler.

 

Nurlardan hisse alalım, günler geçiyor,

Onlar bizleri nahoş hallerden alıyor,

Ala-i illiyyine yükseltebiliyor,

Nurdan lüzumlu şerefi alırız bizler.

 

Bu zamanda nakiller, değil pek te’sirli,

Fen hakim olduğu zaman ispat geçerli,

Yaşanan devirin usulunu bilmeli,

Bu sebepten Nurlara bağlı kaldık bizler.

 

Şuurlu insana Nurlar cevahir gibi,

Nurlar öyle bir meta ki, bulunmaz dibi,

Çünkü nakille uğraşmadı eser sahibi

İnsan için Nurlu hazinenin yok dibi.

 

   Abdülkadir Haktanır

www.NurNet.Org / www.AlbNur.com