Hayyam’ın inanç felsefesine eleştiri
Güzelleştiren hünerdir edebiyatı, şiiri
Yazılan şiiri görür de bilmez ise şairi
O dünyadaki tüm sadık ahmakların piri

Bekir Özcan
…………………………..

Ceyhun nehri kanlı göz yaşımızdır bizim;
Dünya dediğin bir bakışımızdır bizim;
Cehennem, boşuna dert çektiğimiz günler,
Cennetse gün ettiğimiz günlerdir bizim. (*)

Ömer Hayyam
……………………………..

Okyanus da denizde kimdir suyu tutan
İki gözden tek görüntüyü herkese takan
Cehennem, tüm ehli imanın büyük derdi
Bilemez ki bunu Cennet fırsatını kaçıran

Bekir Özcan
………………………………

Gül verme istersen, diken yeter bize.
Işık da vermezsen, ateş yeter bize.
Hırka, tekke, post most olasa da olur,
Kilise çanları bile yeter bize.

Ömer Hayyam
……………………………..

Zahmetsiz rahmet, hiç olur mu dünya da?
Işığın ve ateşin, gönlünde olmalı insanda
Hırka, tekke, post most bizim, al sana çan
Çan dediğin, bazen olur hayvan boğazında

Bekir Özcan
………………………………

Bu dünyadan başka bir dünya yok, arama;
Senden benden başka düşünen yok, arama!
Vaz geç ötelerden, yorma kendini:
O var sandığın şey yok mu, o yok arama!

Ömer Hayyam
……………………………..

Yok; ‘yok’ olunca ‘var’ olur, var ki; yok dersin
Kalbinde ki, ebediyet duygusuna ne söylersin?
Fani bu dünya da, ebediyen yaşam zaten yok
Ebet hissini acaba nasıl nerede tatmin edersin?

Bekir Özcan

………………………………

Cennette huriler varmış, kara gözlü;
İçkinin de ordaymış en güzeli.
Desene biz çoktan cennetlik olmuşuz:
Bak, bir yanda şarap, bir yanda sevgili.

Ömer Hayyam
……………………………..

Güzelin, en güzeline meftun zalim nefis
Dünyadaki en iyi, Cennete göre, pis
Sen bu fani çöplükte biraz daha oyalan
Kevser’den su, hurilerden eş; bize en nefis

 

Bekir Özcan