Abdülkadir Badıllı Ağabey, benim bildiğim kadarıyla, ömrünün en az 60 yılını, Risâle-i Nur okumaya, okutmaya ve Nurlar hakkında eser telif etmeye tahsis etmiştir. Kendine mani olur diye ömrünün çok geç senelerinde evlenmiş ve evlatlarını da Nur talebesi olarak yetiştirmiştir (Prof. Dr. Ahmed Akgündüz)

O, Üstadının sadece hatırasını değil hatırını da ayakta tuttu. Üstad’ı görmüş olmanın ayrıcalığına yaslanıp hatıralara sarılanlardan olmadı. Geçmişe sığınmadı; geleceği inşa eden altın tuğlalara omuz verdi. Derdi Üstad’ın imajı değil mesajı oldu. Ortalıkta görünmek yerine, uzak köşelerde, sessiz odalarda Bediüzzaman’ca söylemenin çilesini çekti. Alın teriyle ödedi Üstad’ı görmüşlüğünün bedelini… Akıl teriyle imzaladı sadakatini. Yapılan yanlışlara bağırarak değil, doğruyu sakince ortaya koyarak karşılık verdi. (Senai Demirci’nin yazısı..)

Bediüzzaman Said Nursi’nin hayatta olan son talebeleri arasında bulunan Abdülkadir Badıllı ağabey vefat etti.