Etiket arşivi: Bediüzzaman özel

Bediüzzaman’ın son günleri

Said Nursî 20 Ocak 1960 günü gece geç vakit, Emirdağ‘dan Isparta‘ya geldi. Bey Mahallesindeki ikametgâhına yerleşti. Bir müddet kaldıktan sonra buradan Afyon‘a geçen Said Nursî, burada da bir gece kaldıktan sonra tekrar Emirdağ’a hareket etti.

Takvim yaprakları 18 Mart 1960 Cumayı göstermekte…
Bedîüzzaman Said Nursî, Emirdağ’da şiddetli hastadır. Dr. Tahir Barçin gelerek serum verir, iğne yapar. Doktorun ifadesine göre, ağır zatürredir. Serum ve iğneden sonra biraz dalar. Az sonra gülerek uyanan Bediüzzaman’ın, O esnada başında bulunan Zübeyir Gündüzalp, Hamza Emek ve Doktor Tahir Barçın’a:

“Kardeşlerim! Risale-i Nur bu vatana hâkimdir. Mason ve komünistlerin belini kırmıştır. Biraz sıkıntı çekeceksiniz. Fakat sonunda çok iyi olacak” der.

Bu sözleri üç defa tekrarlayan Bediüzzaman yine daldı. Sabahleyin doğruldu. Sanki hiç hastalığı yokmuş gibi giyindi, abdest aldı ve sabah namazını kıldı. Namazdan sonra diğer talebelerini de çagırttı. Hepsi ile ayrı ayrı kucaklaştı, vedalaştı. Onlara hitaben: “Allah’a ısmarladık! Ben gidiyorum” dedi. Gözleri yaşlı idi.
Her zaman “Merak etmeyiniz kardeşlerim, ben yakında geleceğim” diyen Bediüzzaman bu sefer öyle bir şey demiyordu. Vedalaşıyor, sanki bir daha dönmeyeceğini hissettirmek istiyordu.

Emirdağlı dost ve talebeleriyle vedalaştı ve Isparta’ya hareket etti.

Bediüzzaman Said Nursî’nin Isparta’da Ramazamın onbeşine kadar sıhhati normaldi. Yatsı namazlarını kendisi, teravihi ise talebesi Tahiri Mutlu kıldırıyordu.
Talebelerini çağırarak onlara, “Evlâtlarım çok perişanım, çok rahatsızım. Fakat hiç merak etmeyin. Risale-i Nur on misli fazlasıyla benim vazifemi yapıyor. Bana hiç ihtiyaç bırakmıyor.” diye gideceğini, artık vefat edeceğini bildirdi.

Talebeleri sırayla başında nöbet bekliyorlardı. Nöbet sırası Zübeyir Gündüzalp’la Bayram Yüksel’e gelmişti. Saat gecenin 02.30’unu gösteriyordu. Zübeyir Gündüzalp başı ucunda göz kırpmadan bekliyordu. Said Nursî, bir ara gözlerini açmış ve dudaklarından, zor anlaşılabilen bir kelime dökülmüştü: “Gideceğiz…

Bayram Yüksel, “Nereye gideceğiz Üstadım?” deyince, “Urfa’ya gideceğiz. Hazırlanın” cevabını almıştı.

Bunun üzerine Zübeyir Gündüzalp: “Üstad çok hararetlidir. Ateşinden böyle söylüyor” der.

Sahur vakti, nöbeti Tahiri Mutlu ile Hüsnü Bayram devralır.
Bayram Yüksel, Hüsnü Bayram’a, “Kardeşim, Üstad gideceğiz diyor” der. Hüsnü Bayram, “Araba arızalı. Biraz tamire ihtiyacı var” cevabını verir.

Durumu Bediüzzaman’a arz ederler. Bediüzzaman ise, “Başka bir arabaya bakılsın. İki yüz lira verebiliriz. Hatta cübbemi de satabiliriz.” der.

Sabahleyin talebeler arabayı hazırlamaya koyulurlar.

Bu esnada Bediüzzaman, başında bekleyen Tahiri Mutlu’yu da “Haydi sen de git, onlara yardım et. Araba çabuk hazirlansın, tahammülüm yok” diyerek yardıma gönderir.

Nihayet araba sabah saat 9’da hazırlandı. Bediüzzaman, sadık hizmetkârlarının kolları arasında arabaya yerleştirildi. Bu arada ev sahibesi Fitnat Güngür Hanım‘a da veda etmişti. Kendisini bizzat dinlediğimiz Fıtnat Hanım: “Halinden belli idi. Ebedî mekânını arıyordu” diyerek müşahedesini ifade etmiştir.

Hizmetkârı Zübeyir Gündüzalp arabaya binerken sorar:
“Üstadım! Urfa’ya gidiyoruz?”
“Evet…” Diye ancak başıyla cevap verir. Konuşamayacak kadar hastadır.

Yanında üç talebesi vardı. Şoför Hüsnü Bayram, Bayram Yüksel ve Zübeyir Gündüzalp… O gün, yani 20 Mart 1960 pazar günü saat 9’da lsparta’dan ayrılmalarıyla birlikte yağmur da başlamıştı…

Tahiri Mutlu nöbetçi olarak evde kalmıştı.
Her sabah kapıdan arabaya bakan vazifeli memur, bu sefer arabayı göremeyince Tahiri Mutlu’ya sordu:
“Nereye gitti?”
“Bilmiyorum. Belki Eğirdir taraflarına gitmiştir.”
Tatmin olmayan memurlar:
“Gel seni emniyet müdürüne götüreceğiz.” Derler.
Emniyette sorgu, sual…

Bu esnada Bediüzzaman’ın arabası şiddetli yağmur altında süratle Urfa’ya doğru yol almakta. Isparta’da ise telsiz, telefon işliyor. Eğridir’den, Barla’dan, Emirdağ’dan gitmesi mümkün olan yerlerden soruluyor. Fakat netice alamıyorlardu. Emniyet telaş içinde kalmıştı.

Arabanın tanınıp da geri döndürülmemeleri için, talebeleri plâkayı çamurla kapatıp okunamayacak hale gelirdiler. Böylece Eğirdir‘den kimse görmeden geçtiler.
Şarkikaraağaç‘da biraz dinlendiler. Bir taşın üzerinde Öğle namazını eda ettiler. Talebeleri Üstadın iyileşmesinden dolayı çok sevinçliydiler. “Allah’a şükür Üstadımız iyi oldu” diyorlardı.

Üstad Konya’ya kadar evrad ve dualarını okudu. 
Karapınar‘a geldikleri zaman Bediüzzaman göz Yaşları içinde talebelerine şunları söyledi: “Evlâtlarım! Risale-i Nur dinsizlerin, komünistlerin, masonların belini kırmıştır. Risale-i Nur daima galiptir. Siz hiç merak etmeyiniz. Bunlar [siyasîler] beni anlayamadılar. Bunlar benim şahsımı siyasete bulaştırmak istediler.

Gerek Merambağlar‘da gerekse Ulukışla‘da talebelerinin hazırladıkları iftar yemeğini yiyemedi. Ceyhan‘da ise bir saat mola verdiler. Yol kenarında teravih namazını kıldılar.

Üstad ilk defa arabadan çıkamadığı için yatsı namazını arabada kıldı.

Sabah namazını, Adana-Gaziantep arasındaki Amanosların “Nur Dağı” tepesinde kıldılar. Bediüzzaman, yine namazını arabanın içinde eda etti….

Üstadımız Ramazanı Nasıl Değerlendirirdi

1954 yılında Bediüzzaman Hazretleri’nin yanına giden ve O’na talebe olma şerefine erişen Mustafa Sungur ağabey, Üstad Hazretleri’nin Ramazan’ını anlatırken şu ifadeleri kullanıyor:
“Üstadımız Ramazan ayında uyumazdı. Bütün bir gece hiç durup aralık vermeden, Kur’an, Cevşen, Risale-i Nur, Hizbu’l-Envar, Hakaiku’l-Nuriye okurdu. Geceleri arada bir 15-20 dakika gibi kısa dalmalar dışında hiç uyumazdı.”

Mehmet Fırıncı ağabey bir Ramazan ayında Üstad Hazretleri’nin özellikle geceleri hiç uyumadığını, onun bu mübarek aya has bir usulünün olduğunu belirterek söz konusu usulünü şöyle izah ediyor:
Üstad Hazretleri bize derdi ki: ‘Ramazan’da insan oruçla ibadet halinde olduğundan, uykuda da olsa farz bir ibadeti ifa etmiş oluyor.’ Her dakikası bire bin verilen bir ayda ibadetsiz bir zaman boşluğu bırakmak istemiyordu. Onun için iftardan sonra zaten akşamla yatsı arası kendisinin her zaman normal olarak evrad vaktidir. Tâ sahura kadar, imsak vakti girer girmez hemen sabah namazını kılar, tesbihatı kendisine mahsus ifadan sonra istirahata çekilirdi. Tâ kuşluğa kadar. Ondan sonra kalkar, gene Nur dersleri ve evrad u ezkâr ile meşgul olurdu. Üstad Hazretleri geceleri çok parlak ışıkta evrad ve ezkâra devam ederdi. Loşluktan hoşlanmadığını görürdüm.

Bediüzzaman Hazretleri’yle 1947 yılında tanışan rahmetli Bayram Yüksel ağabey de Üstad’ın Ramazan’ını anlatırken şu ifadeleri kullanıyor:
Üstad’ımız Ramazan’ın on beşinden sonra kendisi yatmazdı, bizi de yatırmazdı. Hattâ çok gece kontrol ederdi. Eğer uyurken yakalarsa, bize su döker, uyandırırdı. Bizleri uyumamaya alıştırırdı. Mübarek geceleri ihya ettiğimiz zaman sabah namazını kılar, yatardık.

Cüz taksim ederek hatim yapardı
Mübarek, mualla Üstadımız üç aylar girdiğinde Isparta’daki Nur talebelerine hatim için Kur’ân-ı Kerim taksim ettirir, herkese bir cüz vererek vazife taksimi yapardı. Isparta, Sav, Kuleönü, Atabey, Bozanönü gibi Nur hizmeti ile müşerref olmuş, mübarek köylere cüzleri taksim ettirir, böylece mübarek şuhur-u selasede her gün hatim indirilirdi. Bütün duasını umum Nur talebeleri namına kendisi yapardı. Başta Peygamberimiz (sas) ve ashabı olmak üzere bütün ehl-i iman ve Nur talebelerine bağışlardı.

Said Efendi’nin Cenâzesini Urfa’dan Nakledeceğiz

Said Nursî’nin naaşının
nakli
27 Mayıs inkılâbı ile Demokrat Parti hükûmeti devrilerek milletvekilleri ve yöneticileri Yassıada’ya doldurulur.

“Millî Birlik Komitesi” idaresi altında, Reisicumhur Cemal Gürsel, Alparslan Türkeş Başbakanlık Müsteşarı, M. İhsan Kızılordu ise İçişleri Bakanlığı koltuğuna oturur.

Ve Bediüzzaman’ın vefatından 3 ay 18 gün sonra 11 Temmuz 1960 Pazartesi günü dönemin Urfa Valisi Necdet Yalçın ile Doğu Bölgesi Kolordu Kumandanı askerî bir uçakla Konya’ya giderler. Konya İmam Hatip Okulunda meslek dersleri öğretmenliği yapmakta olan Said Nursî’nin kardeşi Abdülmecid Ünlükul bir memurla vilâyete çağrılır.

Kendisine, “Kardeşin Said Efendi’nin cenâzesini Urfa’dan nakledeceğiz” derler. “Siz istemiş olacaksınız; şu kâğıdı imza edin!” diye önüne bir belge koyup dayatırlar.
Abdülmecid Ünlükul’un,
Benim böyle bir isteğim yok” itirazına karşı:
Hadi çok uzatma, burayı imza et!” diye açıkça baskıda bulunurlar. (Eşref Edip. “Merhum Bediüzzaman’ın Kabri Hâlâ Gizli mi Kalacak” , Bugün, 22 Aralık 1967)

Abdülmecid Ünlükul’un Muzaffer Arslan’a anlattığına göre:
General Cemal Tural ile Abdülmecid Ünlükul askerî bir uçakla Urfa askerî birliğine gelirler.

Cemal Tural kendilerini karşılayan bir albaya “Bu zat Said Nursî’nin kardeşidir, istirahatını temin edin, namazlarını rahatlıkla kılsın. Şayet diğer subay ve erlerden soran olursa subaylardan birinin babasıdır, dersiniz.” diye emreder.

Aynı gün bir diğer subay da Urfa’dan Diyarbakır’a giderek galvanizli bir tabut yaptırıp getirir.

Ertesi gün yani 12 Temmuz 1960 Salı günü, gece yarısı 00.30’da takviye askerî birliklerle Urfa’ya geldiler. Şehirde derin bir sessizlik vardır. Ortalıkta hiç kimse görünmüyordü, herkes uykudaydı. O gün bekçilere vazife verilmemiş, onların yerine askerler ve jandarmalar almıştı.
Şehrin bütün mühim yerleri askerler ve zırhlı vasıtalar tarafından tutulmuştu. Saat 01.00’de de Halilürrahman Camii sıkı bir kordon altına alınmıştı.

Askerler kendilerine verilen emirle
Bediüzzaman Said Nursî’nin kabrinin bulunduğu iki kubbeli yerin üst pencerelerini, demir parmaklıkları kırarak içeri girerler. Ellerinde demir aletler, balyozlarla mermer mezarı parçalamaya başlarlar. (Yılmaz Büyükerşen. “Said Kürdî’nin Cesedi Nasıl Nakledildi?” , Dünya, 20 Temmuz 1960)

Er, Muşlu Boksör Yusuf’un anlattığına göre, parçalanan mezardan Bediüzzaman’ın naaşı bozulmamış olarak çıkınca, oradaki erler: “Bu zat şehitmiş; mezarını açmak günâhtır” diye aralarında konuşurlar.

Abdülmecid Ünlükul ise gözyaşları içinde ağabeyi ve Üstadı Bediüzzaman Said Nursî’nin yüzüne bakıyor… Yüz on bir gün sonra açılan kabirde merhumun naaşı hiç bozulmamış, yalnız kefeni biraz sararmıştır.

Galvaniz tabutun kapağı lehimlendikten sonra hazırlanan uçağa koymak isterler. Fakat uçak dar gelir. Bunun üzerine Diyarbakır’dan ikinci bir askerî uçak getirilir. Tabut o uçağa yerleştirilir. Kardeşi Abdülmecid’i de uçağa bindirirler. (Eşref Edip. “Bediüzzaman’ın Kabri Hâlâ Gizli mi Kalacak” , Bugün, 22 Aralık 1967)

Emekli Pilot Astsubay Ali Demirel’in anlattığına göre, Pilot-Astsubay Ahmed Kırlay’ın kullandığı C 47 askerî uçağı Afyon havaalanına iner. Tabut askerî bir vasıta ile Abdülmecid Ünlükul ile beraber Dinar-Baladız üzerinden Isparta istikametine götürülür.

Bugün bilinmeyen kabrine yerleştirilir. Ortalık ağarmadan, kendi isteği üzerine, aynı gecenin içinde tekrar Abdülmecid Ünlükul’u Konya’ya götürür bırakırlar.

40 Cümle İle “Bediüzzaman Kimdir?”

  1. 9 yaşında ailesinden ayrılıp ilim tahsiline giden garip bir öğrenci
  2. Doğunun ezberi ve zekası güçlü bir talebesi
  3. Medrese eğitimine uyamayan kişiliğiyle tam bir ilim aşığı
  4. Molla Fethullahın tabiriyle ilmi münazaraların Bediüzzamanı
  5. Şekerci Han’ın her soruya cevap veren, kimseye soru sormayan alimi
  6. Kendi projesi Medreset’üs Zehra Üniversitesi’nin vazgeçmeyen takipçisi
  7. Padişahlık ve Meşrutiyet devirlerinin aktivisti
  8. ”Zalimler için yaşasın Cehennem”  diyerek bağıran korkusuz sanık
  9. optaşı Tımarhanesi Doktorunu şaşırtan en akıllı misafiri
  10. *”Kur’an hakikatına benim başım dahi feda olsun” diyen Kur’an aşığı
  11. Ülke içinde isyana kalkışanlara engel olmaya çalışan bir nasihatçi
  12. Şam’da Emeviye camiinde verilen Hutbe-i Şamiye’nin vaizi
  13. Horhor Medresesinde talebelere ders veren oranın tek hocası
  14. Ermeni Taşnak fedailerinin korkulu rüyası
  15. I.Dünya savaşı Kafkas Cephesinde talebeleriyle birlikte Gönüllü Alaykomutanı
  16. Bu savaşta avcı hattında en önde ata binen korkusuz bir savaşcısı
  17. I.Dünya savaşında cephede yazılan “İşarat-ül İ’caz” tefsirinin yazarı
  18. Bu savaşda Bitlis cephesinde Rusların savaş esiri
  19. Rusya’daki esir kampından kaçarak İstanbul’a gelen asrın en gizemli kaçağı
  20. Esaret dönüşü İstanbul’daki  “Dârülhikmeti’l-İslamiye’nin saygın bir üyesi
  21. Hutuvat-ı Sitte eserinin neşriyle İstanbul’u İşgal eden İngilizlerin baş düşmanı
  22. Ankara’da Mecliste mebuslara verilen 10 maddelik bildirinin naşiri
  23. Van’da Erek dağından alınıp batıya sürgüne gönderilen bir Cumhuriyet mağduru
  24. 20.asır Hastanesindeki manevi yaralıların Cerrahı ve Baştabibi
  25. Kur’an’ın 20.asırda yeni bir yol izleyerek tefsir eden Müfessiri
  26. Talebelerine şahsını değil, kitaplarını esas almayı öneren mütevazi öğretmen
  27. Risale-i Nur isimli bu tefsirlerin Müellifi
  28. İnkârcı felsefenin fikirlerini attığı oklarla öldüren baş okçu
  29. İman kurtarma yolunda Dünyayı da ahireti de fedayı göze almış bir önder
  30. Yazdığı “İhlas Risalesi”ni talebelerine 15 günde bir okumayı öneren hocası
  31. Mucizeli Kur’an’ın keşşafı ve talebelerine yazdıranı
  32. Dünya savaşının en meraksız ve ilgisiz vatandaşı
  33. Cumhuriyet idaresinin zulmüne rağmen ülkesini asla terk etmeyen Din adamı
  34. Ömrünün 28 yılını seyahat engeli, sürgünler ve hapisler ile geçiren bir münzevisi
  35. Girdiği hapishanelere “Medrese-i Yusufiye adını veren tesellici
  36. Denizli hapishanesinin meyvesi olan “Meyve Risalesi’nin” yazarı
  37. Cumhuriyet döneminde 19-20 defa zehirlenen, Nurcuların Üstadı
  38. 23 Mart 1960 yılı Ramazan’ın 25.gününde Urfa’da vefat eden bir misafiri
  39. Ölürsem, dostlarım intikamımı almasınlar!” diyebilen vasiyetçi
  40. Eserleri 60 dan fazla dillere çevrilen, milyarlarca talebesi olan asrın müceddidi

Dr. Selçuk Eskiçubuk

www.NurNet.Org

Bediüzzaman’a Midyat’ta ikinci Cenaze Namazı Kılındı

Gıyabî kılınan cenaze namazı
(25 Mart 1960 Cuma)

Doğu Anadolu’nun tanınmış âlimlerinden Şeyh Seyda namiyle bilinen Cizreli Muhammed Salih Varan Efendi uzun yıllar Cizre’de talebe yetiştirmiştir. Yedi yıldan beri ilçenin Serdahl (Bağlarbaşı) köyünde oturmakta idi.

Bediüzzaman Said Nursî’nin Urfa’ya geldiğini haber alınca bir grup talebesiyle Said Nursi’yi ziyaret için Urfa’ya müteveccihen hemen yola çıktı. Fakat Midyat’a geldikleri zaman Bediüzzaman’ın vefat haberini aldı.

Bunun üzerine Şeyh Seyda, Midyat’ta binlerce insanın iştirakiyle Bediüzzaman’ın cenaze namazını kıldı. Camiden taşan kalabalıklar cadde ve sokakları doldurmuştu.

O gün Midyat mahşeri bir günü yaşadı. Yediden yetmişe bütün Midyatlılar Bediüzzaman’ın gıyabî kılınan namazına iştirak etmişlerdi.