Allah’ım, beni bağışla, beni bağışlamakla Sana bir zarar gelmez. Bana nimetlerini ihsan et, bana vermekle senin ihsanın azalmaz. Senin rahmetin geniş ve boldur. Hikmetlerin ise hoş ve güzeldir.

Allah’ım, günahlarım beni dilsiz etti.İsyanlarımın çokluğu beni mahcup etti. Şiddetli gaflet sesimi kıstı. Rahmet kapını çalıyor ve efendim dayanağım olan Şeyh Abdül Kadir Geylâni nin Sence makbül ve kapıcın yanında tanınan sesiyle, mağfiret kapında durarak şöyle sesleniyorum:

İbn-i Abbas -radıyallahu anhüma-dan rivâyet olunduğuna göre Nebiyy-i Ekrem, gece teheccüd için kalktığında şöyle derlerdi..

Allah’ım! Peygamberin Muhammed’i -Allah’ın rahmeti onun ve Ehl-i Beyti’nin üzerine olsun- onu ve onun davetini izleyenleri görmekle sevindir ve ondan sonraki bizim zavallı halimize merhamet et.
Allah’ım! Onun huzuruyla bu gamı bu ümmetten gider.

Sensin ey Rabbim her şikayetin mercii, her toplulukta hazır, her fısıldayışın şahidi, her hacetin nihayet, her hüznün gidericisi, her fakirin zenginliği, her kaçanın kalesi, he korkanın güveni, zayıfların pusulası, fakirlerin hazinesi, hüzünlülerin kederini gideren ve Salihlerin yardımcısı. (Cumamız mübarek olsun..)