Akıllı telefonların ve sosyal medyanın yaygınlaşmasıyla birlikte herkes her anını kayda almaya başladı. Bu durumdan camilerimiz de nasibini alıyor. Cemaat elinde kamera bir yandan hocayı kaydediyor, bir yandan nasihati dinliyor. İşin ilginç yanı hiç dinle diyanetle işi olmayan web siteleri bile bu videoları servis ediyor. Çünkü eğlenceli. Başlıklar ise şöyle:
“İmam gülmekten öldürdü”
“Cemaat gülme krizine girdi”
“Hoca anlattı cemaat kahkahalardan yerlere yattı”
“X Hoca kahkahalara boğdu”
Merak ettiğim gülmek ve güldürmek, bilmediğimiz bir tarihte tedavüle giren bir tebliğ aracı mıdır? Yoksa makbuliyeti stand-up yetenekleriyle ilişkilendirilen bir imam imajı mı çizilmeye çalışılıyor?
Yani bir zaman gelecek cemaat daha çok güldüren hocaların vaazlarını mı dinlemeye başlayacak? Ya da bir zaman gelecek imamlar şaka yeteneklerine göre konservatuardan mı mezun olacak? Yada şöyle bir diyalogu hayal edebiliyor musunuz:
-Hafta sonu bir camiye gittik, inanmazsın gül gül öldük. İmam anlattı biz güldük. Ne komik hoca ya? Bir gün senle de gidelim, hep beraber güleriz.
-Nasıl yani?
-Pampa, çok komik diyorum ya! Adam öyle bir anlattı ki cehenneme gidesin gelir.
Gülmek çoğu zaman durumun anormalliğinden kaynaklanır. Bir hakikatin yansımasından kaynaklanabilir. Şakalar, espiriler, nükteler hitabetin bir parçası olabilir. Dikkatlerin dağıldığı noktalarda kullanılabilir. Yerine yöntemine kişisine işlevine göre farklılık gösterebilir. İmamlar da bu yöntemi çok masumane kullanıyor olabilir.
Fakat imamlık mesleğinin ve camilerin hayatımızdaki yeri düşünüldüğünde güldürme/komiklik enstrumanının imamlara yakışmadığını ama güldüren imamların birilerinin iştahını kabarttığını hissediyorum.
Mescidlerimiz aynı zamanda medreselerimizdir ve aynı zamanda meclislerimizdir. Aynı zamanda toplumun bir araya geldiği camilerdir. Peygamber efendimiz’in (sav) tedris merkezidir. Bir mümin ve müslüman Kur’an’ı ve imani bir hayatı buralarda öğrenebilir. O zaman imamlar, efendimiz (sav) uygulamalarıyla Kur’an’ı anlatmak, cemaate nasihat etmek durumundalardır.
Anlaşılan o ki gülmenin müşterisi çok. Son yıllarda Risale-i Nur camiasından da esprilerle, şakalarla ders okuyanların sayısı arttı. Şahsen ben de gülmeyi seviyorum. Hocalarımız gelsin bizi ağlatsın da demiyorum. Kısacası gülmeyi seven cemaati anlıyorum da, güldürmeyi seven imamı anlayamıyorum hatta tehlikeli buluyorum.
Emir Fatih KARAŞAHAN
Kaynak: Risale Haber
www.NurNet.Org
