Ferman-ı ilahi olan Kur’ân-ı Azîmüşşân’da Hâlik-ı Ezel ve Ebed, se­mavat ve arzı altı günde yarattığını bildiriyor. Bundan akla şöyle bir soru geliyor:
– Gün, dünyanın kendi etrafındaki bir devrinin müddeti olduğuna göre, henüz yerler ve gökler yaratılmadan, onların hilkatini gün tâbiriyle ifade etmekten murad nedir?
(Mehmed Kırkıncı)

Maddîliğin sırrı, kuant denen en küçük ‘boyutsuz’ bir koordinat noktasından itibaren başlaması; bundan önce her şeyin ‘Nur-Takyon’ denen ‘sonsuz bir kudret’ etkisinde kalması temeldeki madde ötesi bir mahiyete işaret etmektedir. Acaba tüm varlığı içine alan o metafizik mahiyeti, ‘Peygamber nuru’ ile ilişkilendirebilir miyiz?