Hz. Enes Radiyallahu Anh anlatıyor: Hz. Peygamber (Sallallahu Aleyhi Vessellem) buyurdu ki: “Her şeyin bir kalbi vardır. Kur’an’ın kalbi de Yâ-sîn’dir. Kim bu sureyi okursa, Cenâb-ı Hakk, bu okuması sebebiyle kendisine, Kur’an-ı Kerim’i -Yâ-Sîn hariç- on kere okumuş sevabı verir.”(Tirmizi, Sevâbu’l-Kur’an 7) Demek, insan bu âleme ilim ve dua vasıtasıyla tekemmül(mükemmelleşme, olgunlaşma) etmek için gelmiştir. [Sözler’den]

İman, insanı insan eder. Belki insanı sultan eder. Öyle ise, insanın vazife-i asliyesi, iman ve duadır. Küfür, insanı gayet âciz bir canavar hayvan eder. (Bediüzzaman Said Nursi – Risale-i Nur Külliyarından)

Hâlbuki O, sizin için kulakları, gözleri ve gönülleri yaratandır. Ne kadar az şükrediyorsunuz. {Mü’minun Suresi 23:78} İnsan, nur-u iman(iman nuruyla) ile âlâ-yı illiyyîne(en yüksek mertebe) çıkar, Cennete lâyık bir kıymet alır. Ve zulmet-i küfür (küfür karanlığıyla)ile esfel-i sâfilîne(en aşağı mertebeye) düşer, Cehenneme ehil olacak bir vaziyete girer. [Sözler’den]

De ki: “Dindarlık derecenizi siz mi Allah’a bildireceksiniz? Allah sanki bunu bilmiyor da sizin iddianıza mı bakacak? Halbuki Allah bunu bildiği gibi, göklerde ve yerde ne varsa bilir. Evet, Allah herşeyi hakkıyla bilir. [Hucurat 49,16] Helâl dairesi geniştir, keyfe kâfi gelir. Harama girmeye hiç lüzum yoktur. [Sözler’den]

Yeryüzünde bir kötülük işlendiği vakit, ona şahit olan bunu takbih ederse (kötü olduğunun teyid ederse), o kötülüğü görmemiş gibi zararından kurtulur. O kötülüğe şahit olmadığı halde, işittiği zaman memnun kalan kimse, sanki şahit olmuş gibi manen zarar görür. (Hadis-i Şerif) Senin işin Onun (Allah’ın) sofra-i ihsanından yiyip içmekle şükretmektir. Şükürde bir zahmet yoktur. Bilâkis, nimetin lezzetini arttırır. [Lem’a’lar]