Tebliğ: Ulaştırmak. Götürmek. Bildirmek. Eriştirmek. Manalarına gelmektedir. İnsanlık tarihi boyunca tebliğ daima aktif olarak var olan bir kavram ve fiildir. Beşeriyet muktezası olarak insanlar sözlü olarak efkarını, meramını izhar etmiştir. Fikirlerin aktarımı ve anlatılması için sözlü fiil daima en fazla kullanılan metoddur. (Muhammed Numan özel)

Bin senedir üstâd iken, şimdi hidâyet dersinde ecnebîlere şâkird olmağa mecbur olmasın..’ diye ben gibi bir muallimin maârif haysiyetini ve şerefini muhâfaza için Nurlar’dan aldığım derse göre kısa bir cümle ile ifâde etmek istedim. Fakat sözüm anlaşılmadı

Hz. Enes Radiyallahu Anh anlatıyor: Hz. Peygamber (Sallallahu Aleyhi Vessellem) buyurdu ki: “Her şeyin bir kalbi vardır. Kur’an’ın kalbi de Yâ-sîn’dir. Kim bu sureyi okursa, Cenâb-ı Hakk, bu okuması sebebiyle kendisine, Kur’an-ı Kerim’i -Yâ-Sîn hariç- on kere okumuş sevabı verir.”(Tirmizi, Sevâbu’l-Kur’an 7) Demek, insan bu âleme ilim ve dua vasıtasıyla tekemmül(mükemmelleşme, olgunlaşma) etmek için gelmiştir. [Sözler’den]

İman, insanı insan eder. Belki insanı sultan eder. Öyle ise, insanın vazife-i asliyesi, iman ve duadır. Küfür, insanı gayet âciz bir canavar hayvan eder. (Bediüzzaman Said Nursi – Risale-i Nur Külliyarından)

Hâlbuki O, sizin için kulakları, gözleri ve gönülleri yaratandır. Ne kadar az şükrediyorsunuz. {Mü’minun Suresi 23:78} İnsan, nur-u iman(iman nuruyla) ile âlâ-yı illiyyîne(en yüksek mertebe) çıkar, Cennete lâyık bir kıymet alır. Ve zulmet-i küfür (küfür karanlığıyla)ile esfel-i sâfilîne(en aşağı mertebeye) düşer, Cehenneme ehil olacak bir vaziyete girer. [Sözler’den]