Genellikle (Ben de dahil olmak üzere) ilim adamları kitaplarını kendi el yazılarıyla veya daktilo ile müsvedde olarak yazarlar. Arkasından bunları temize çektirirler. Daha sonra üzerinde düzeltme yaparak, iki, üç ve bazen dört defa düzelttikten sonra, esas metin ortaya çıkar. Risale-i Nur‘lar ise bir çok yerlerinde ifade edildiği gibi, Bediüzzaman Said Nursi tarafından söylenilmiş ve kâtip dediğimiz diğer biri tarafından veya hatta bazen birkaç kişi tarafından yazılmış metinlerdir. (Prof. Dr. Servet Armağan’ın yazısı..)

“Bilimsel Mototlar Işığında Risalelerin okunması Üzerine Bazı Mülahazalar” Prof. Dr. Servet Armağan

Bediüzzaman Said Nursî’nin eseri Risale-i Nur Külliyatı’nın üzerinde biraz derinlikli çalışmalar yapıldığında değişik yönleri keşfedilecektir. Risale-i Nur, edebî açıdan ve yazım teknikleri bakımından incelendiğinde kullanılan dilin ve yazım metodunun ilmî ve edebî türler olduğu görülecektir.

Türkçe’de yaklaşık 80 yıldır meydana getirilen veya getirilmek istenen tahribat çok büyüktür. Türkçe’deki Arapça ve Farsça kelimeler, ıstılahlar, dini ibareler sökülüp atılmak suretiyle Türkçe fakirleştirilmiş ve yozlaştırılmıştır.