Köpek balığından korkuyorsun
sana saldıracak diye
katil balinadan korkuyorsun
yutacak seni diye
onlar ya senden bir parça
koparacak
ya da seni öldürecek belki…
Ama nefis balığın seni yutmuş çoktan…
Yemek, içmek, eğlenmek tek derdin
dünya hayatın değil
belki ebedi hayatın tehlikede
niye hiç aldırmıyorsun?
Dr. Selçuk Eskiçubuk
Gitti, tohumların yağmuru
Yüzyılda bir yağar oldu
Gitti, aşk bahçesinin
Yiğitleri, varis arıyor
Gitti, gecesi gündüzü bir olan
Arada bir uyanır oldu
Gitti, söz bahçesinin
Destanları, kulak arıyor
Gitti, gözlerin pınarı
Çeşmeden kan akar oldu
Gitti, ümmet hamurunun
Mayası, su arıyor
Gitti, yeminlerin sultanı
Arada bir tutar oldu
Gitti, biat şecerelerinin
Sadıkları, yürek arıyor
Gel artık, Ey Güneş!
Yırt kara bulutları
Gelsin, gölgen gibi yaşayan
Neslin, zulmet dağılsın.
Gel artık, Ey Rüzgar!
Fıtratı mevsimine uçur
Gelsin, nefesin gibi yaşayan
Neslin, toz dağılsın.
Gel artık, Ey İntizam!
Hizasını düzelt namazların
Gelsin, topuklarında yaşayan
Neslin, şeytan dağılsın
Gel artık, Ey Mizan!
Dağıt adaletini insanların
Gelsin, kınında yaşayan
Neslin, kılıçlar dağılsın
Gel artık, Ey Nur!
Doldur muhtaç kalplerini
Gelsin, dudağında yaşayan
Neslin, cehil dağılsın.
Gel artık, Ey Gayyur!
Kaldır yakalarından gafletin
Gelsin, omuzlarında yaşayan
Neslin, yeis dağılsın.
Gel artık, Ey Uykusuz!
Aç kalın perdeleri
Gelsin, gecelerinde yaşayan
Neslin, gaflet dağılsın.
Gel artık, Ey Hidayet!
Topla bencil ümmetini
Gelsin, isar ve infak ile
Neslin, kurtlar dağılsın.
(bu sabahın bir ağıtı)
M. Fatih Özbilen
www.NurNet.Org
Büyük bir din âimi olan Abdülmecid Nursî (Ünlükul) kardeşi ve Üstadı olan Bediüzzaman Said Nursi’nin vefatından sonra şu şiiri yazmıştı:
EYYÛHEL ÜSTAD !
Kutlu olsun, mutlu olsun sana şu âli makam.
Bu makam oldu sana elbette berden ve selâm.
Öksüz kalan nurcuların, ağlar-Öter her subh u şam.
Okur sana yetimlerin, binler dua, binler selâm.
Her zaman yâd-ı cemilindir, bezm-i vird-i zeban,
Kalb senindir, dil senindir, dildesin sen her zaman.
Urfa’nın topraklarında değildir salar-ı yemin.
Pek sıcak nurcuların kalbindedir serdar-ı yemin.
Sana olsun binler selâmlar… Bizim ey rehberimiz!
Bizleri unutma ey âlicenab Önderimiz.
Noktasız kaldı gözü, tersine döndü feleği,
Ankara radyosu yaydı, en kara bir haberi.
Kalbi deldi, ruhu ezdi, yaktı yıktı her yeri…
Ey mezarcı! O makamda bize de kaz bir
mezar.
Olalım nazik Said’in komşusu leyl ü nehar.
Ey mezarcı! Göm bizi de şu Said’in kabrine.
Firkatin dayanamaz, nurcu olanlar kahrine.
Katılsın zerratımız, âlem-i berzahda kezâ.
Sarılsın birbiriyle ruhlar ilâ yevm-il-cezâ.
Dar-ı dünyada Said’i bizden ettinse cüdâ,
Dar-ı âhirde beraberce haşret ey Hüdâ!
Dünkü hal oldu hayal, geçti visal, geldi zeval,
Bizleri Üstadımızla haşret, Yâ Zülcelâl!
Konya, Nisan 1960
Yine kardeşi Abdülmecid Nursî, Bediüzzaman Said Nursî’nin vefatına şu mısralarıyla da tarih düşürmüştür:
Nurs’ta (1) doğdum Nuriye (2) den,
Nuru (3) yaydım her yerde;
Nura (4) kavuştum birden,
Yattım Nur (5) lar içinde.
Bu beş Nur’un içinde Ölüm tarihi vardır. (1) Nursta…. 325
(2) Nuriye…… 271
(3) Nuru…….. 266
(4) Nura…….. 261
(5) Nur………. 256
+_______
Toplamda… 1379 (1960)
Yine edip bir zat da yazdığı bir şiirinde onun vefat yılı olan 1379 (1960)’a tarih düşürmüştü:
Meryem ismetine sahip Said’i,
Şakiler ugrattı her ibtilâya.
Yüz otuza bâliğ Nurlar âsârı,
Yaşar armağandır, bağlı mânaya
Taht-ı Türk İslâmın kalbinde sabit,
Said baş eğmez zulme, ednâya.
Mücevher tarihte misafir olsun,
Şanımıza, Hatem-ül-Enbiya’ya (*)
Kalender Asri, Hilal, Nisan-Mayis 1960.
(*) Son mısra ebced hesabına vurulduğu zaman Bediüzzaman Said Nursî’nin Ölüm tarihi olan 1379 çıkar.
Yetmiş, seksen yıl yaşarmış
tek eşle geçermiş bir ömür
ölse de sadık kalırmış eşler
beyaz renkli, uzun kanatlı bir kuş
Albatros…
Birbirini sevgiyle örten kanatlar
yılda tek yumurta, tek yavru
ve eşine sadakat
ne kadar imrenilse azdır sana
Albatros…
Çıkarların öne çıktığı
boşanmaların arttığı bu ülkede
niye ders almazlar senden insanlar?
ah Albatros, ah Albatros…
Dr. Selçuk Eskiçubuk