Bir ülke 80 milyonluk bir nüfustan oluşuyorsa, orada her türlüsü olur; eyyamcısı, omurgasızı, hırsızı, arsızı, talancısı, kamu malı yiyeni ve tabi ki haini.. Bu minvalde, say sayabildiğin kadar.
Tüm bu olanlara bakıp memleketin bunlardan ibaret olduğunu düşünürsek, yanılırız.
Böyleleri her toplumda var. Bunlar her toplumun çürütücüleri, haysiyet yoksulları, asalaklarıdır. Bunlar kırmakla bitmezler, lakin onlarla mücadele de öyle.
Bunlar her toplumun kaderidir; ancak toplumun kaderine hükmedecek duruma gelemezlerse eh, vaziyet yine de idare eder. Toplum düşe kalka yoluna devam eder.
Bizde de bu olmaktadır.
Malum yine seferdeyiz, can pazarı, kahramanlık günleri bir kez daha dayandı kapımıza. 40 yıldır enerjimizi emen, paramızı tüketen, nice canlarımıza kast eden bir belayı def etmek için Mehmetçiğimiz yine gazadadır. Dahası, 40 yıldır canımızdan can alan asıl kahpe düşman da bu kez, iyiden iyiye ortaya çıkmıştır. Aparatları yeterli gelmeyince mecburen ortaya dökülmüştür katil Amerika. Ne edelim; zor işlerin ödülü de o zorluğa uygun şekilde büyük olur…
Tüm bu hengâmede üç olay yaşadık. İkisi herkesin malumu, üçüncüsü çok az kişinin dikkatini çekti.
Afrin önünde bir asker, ailene selam eder misin diye soran muhabire hiç umursamadan, aklında görevi, dupduru bir sesle “beklemesinler” deyiverdi. Bu sahne daha o anda milletin kollektif bilinçaltına kazındı; Çanakkale’de Seyit Onbaşı dev haliyle bir kez daha canlandı, bir kez daha belirdi kollektif bilinçaltımızın zümrüt ufuklarında. Erzurum halkını ardına almış, Aziziye Tabyalarına pervasızca ilerleyen Nene Hatun’un dipdiri ruhu ılık ılık esti üzerimizde.
Bir başka asker de (Afrin’de ilk şehidimiz, Allah’ım bizi ona layık eyle) sefere çıkarken, vasiyetini yakın arkadaşına ısrarla not ettirdi:
“Vasiyetimdir; şehit olursam Kurt-ar Derneği aracılığı ile Telafer’deki Türkmen balalar için anaokulu – kreş veya kültür merkezi, devletin bana vereceği paradan yaptırılması ve ismimin konması.”
Tabi ki o da, eşsiz bir sayfa olarak kollektif bilinçaltımıza kazındı.
On yıl kadar önce bir hanımefendi hastanede karşılaştığı 18 yaşlarında, trafik kazası sebebiyle hafızasını yitirmiş, kimliği bilinmeyen bakıma muhtaç bir genci evladı gibi sahiplendi. Daha önce hiç görmediği, hiç tanımadığı birini..
Ve bu genç önceki gün rahmetli olana kadar, tam on yıl yanından bir an bile ayrılmaksızın, ona baktı…
Bu eşsiz olay da böylece, bu toplumun kollektif bilinçaltındaki yerini aldı.
Bu milleti, Orta Asya’dan buralara taşıyıp asırlarca bu iklime hakim kılmış, yarın da hakim kılmaya devam edecek ruh, işte bu, üç gün içerisinde gözlerimizle canlı canlı izlediğimiz ruhtur.
Tüm bunları da görüp yaşadıktan sonra tüm benliğimizle, inanarak, umutla ve güvenle bir kez daha tekrarlayabiliriz; yolun açık olsun Türkiye’m!
Üstad Said Nursî, Risale-i Nur eserleri vasıtasıyla Türk gençliğini İslâm ideolojisinin en büyük düşmanları olan siyonistve komünistlerin hilekâr tuzaklarına düşmekten kurtarmıştır.
Bediüzzaman’ın Türk milleti hakkındaki görüşleri;
“Türk düşmanı olan hamiyetfuruşmülhidlere derim ki:
Din-i İslâmiyet milletiyle ebedî ve hakikî bir uhuvvet ile, Türk denilen bu vatan ehl-i imanıyla şiddetli ve pek hakikî alâkadarım. Ve bin seneye yakın, Kur’ân’ın bayrağını cihanın cihât-ı sittesinin etrafında galibâne gezdiren bu vatan evlâtlarına, İslâmiyet hesabına müftehirâne ve taraftarâne muhabbettarım.
Türk milletini ve milliyetini zehirleyen mülhidler bilsinler ki, ben millet-i İslâmiyenin en mühim ve mücahid ve muazzam bir ordusu olan Türk milletine binler Türk kadar hizmet ettiğime binler Türk şahittirler.
Türk milleti dünyanın her tarafında Müslüman olduğundan onların ırkçılıkları İslâmiyetle mezcolmuş, kabil-i tefrik değil. Türk, Müslüman demektir.
Türk gençliği uyumuyor. Bu kahraman İslâm Türk milleti başka bir devletin boyunduruğu altına giremez. Fedakâr Müslüman gençliği, sahip olduğu tahkikî iman kuvvetiyle, vatanını sattırmaz. Dindar, cengâver Türk milleti ve imanlı, cesur Türk gençliği korkmaz”
Derleyen: Çetin KILIÇ
Kaynak:
Risalei Nur Külliyatı
Zeki Çınar
