Bir kadın vardı. Çocuğuna hiç laf geçiremiyordu. Kadın ne söylese, çocuk onun zıddını yapıyordu. Çocuğun okulu da kötü gidiyordu. Ne derslerini istekli takip ediyor ne de ödevlerini tam yapıyordu.
Annesi kızsa da, dövse de kâr etmedi. Babası odalara kapatıp cezalar yağdırsa da çocukla baş edemedi…
(Uzman Pedagog Dr. Adem Güneş)

Benim lakaplarım büyüsem de hiç değişmedi. Ben yaramazdım, sorumsuzdum, sesim çok çıkardı, çok hareketliydim, okulda başarısızdım. Ne zaman iyi olmaya ve senin gözüne girmeye çalışsam yine olmazdı. Güzel davranışlar yapıp sana göstermeye çalıştığımda, bana eski hatalarımı hatırlatıp:
“Bakalım bu iyilik hali ne kadar sürecek…” diye, kuşkuyla bakardın…

Bir kadın vardı. Çocuğuna hiç laf geçiremiyordu. Kadın ne söylese, çocuk onun zıddını yapıyordu. Çocuğun okulu da kötü gidiyordu. Ne derslerini istekli takip ediyor ne de ödevlerini tam yapıyordu… (Pedagog Dr. Adem Güneş)