Yeğenim Abdurrahman (şiir)

abdurrahmanİmanlı bir mümindi, çok iyi bir Müslüman

Canımdan çok sevdiğim, Yeğenim Abdurrahman

 

İnsanlık abidesi, güzel ahlak timsali

Hal ve hareketleri, sanki melek misali

 

Çocukluğumuz geçti, Onun ile beraber

Onunla güzelleşti,  gördüğüm bütün yerler

 

İnançlı bir insandı, eşsizdi dindarlığı

Bize hayat verirdi, onun güzel varlığı

 

Yardımsever bir kişi, aynı anda cefakâr

Hem dürüst hem çalışkan, her zaman da vefakâr

 

Hem Amca-Yeğen idik, hem de iyi arkadaş

Onunla Bacanaktık, sanki olmuştuk kardaş

 

Dünya onun yanında, değersizdi pul kadar

Ona önem vermedi, göç edinceye kadar

 

İki bin on üç yılı Ocak yirmi dokuzda

Dünyaya veda etti, rahmet etti bir anda

 

Ruhu ve bedeniyle yürümüştü Rabbine

Halis, kâmil imanı,  gömülmüştü kalbine

 

Ey sevgili yeğenim sana sesleniyorum

Yerin rahat, mekânın cennet olsun diyorum

 

Unutmak mümkün mü hiç, yıllar geçse de seni                                                              

Çünkü senin yokluğun perişan etti beni

 

Çektiğin sıkıntılar sana olsun kefaret

Kıyametin şiddeti sana vermez eziyet

 

Allah’ın mağfiret ve rahmeti sana olsun

Haşrin Peygamberlerle, şehitlerle bir olsun

 

Ahmet Tanyeri – DİYARBAKIR

(13.02.2013 – Çarşamba)

Sende yorum yazabilirsin

%d blogcu bunu beğendi: