Zavallı Analar! (Şiir)

Analar kadar saygıya layık kişi kimdir,

Onların elini hürmetle öperim bildir,

Anaya isyan edeni insanlıktan sildir,

Rabbim bu validelerin acısını dindir.

 

Zavallı annelerin haklarını çaldılar,

Onlar huzursuz, bir huzur evinde kaldılar,

Evlatları ellerinden her şeyi aldılar,

Bu hayırsız evlatları insanlıktan sildir.

 

Zavallı anne kulübede, oğlu yazlıkta,

Evladı gümüş tabakta yer, annesi tasta,

Bu vaziyet, zavallıları etmez mi hasta?

Istırap dolu anne, yüklü hamal gibidir.

 

Ana! Sen miydin yavrunu karnında taşıyan?

Sen misin onun için gözlerini yaşartan?

Aman evladım ağlamasın, uykunu bozan,

Anneyi üzen evladın aklı yok delidir.

 

Şefkatlim! Sinene bastığın evlâdın var ya,

Ninni söylerken çektiğini dizerdin saya,

Göğsünden çekmezdin evladını tâ ki doya,

Anne evladına canını acımayan biridir.

 

Ana! Değil miydin sen âilenin temel taşı?

Dahiliyede sen değil miydin işin başı?

Ne yazık çocuğuna yaptılar kötü aşı,

Bundan, evladın sana şaşı bakan biridir.

 

Şefkatli ana! Sakın üzülme hepsi geçer,

Muhakkak gelir gün oğlun ektiğini biçer,

Hiç şüphesiz evladın da bu dünyadan göçer,

Rabbimiz oğlundan hakkını alan biridir.

 

Anneyle babaya isyan eden bu evlatlar,

Hiç başka değil insan bozması canavarlar,

Onlara bu alemde yağacak buzlu karlar,

Ahirette ağlayacak ta kendileri.

 

Şefkat kahramanı valide ne oldu sana,

Sen bunu beklemiyordun biliyorum ama,

Ümidin kesme Allahın sahip çıkar sana,

Zavallı evlat sanıyor ki ölmeyen biridir.

 

Abdülkadir HAKTANIR

Sende yorum yazabilirsin

%d blogcu bunu beğendi: