Allah’ın Askerleri: Ebabil Kuşları (Şiir)

Ebrehe Valiydi Yemen İlinde
Hıristiyanlık vardı hep dilinde

Miladi beş yüz yetmiş yıllarında
Bir Kilise yaptırmıştı San’ada

Kilise muhteşem yapıya sahip
Doldurmuştu içini pek çok Rahip

Maksat Arapları orda toplamak
Ve Hıristiyanlık dinini yaymak

Kâbe ziyaretinden vazgeçirmek
Alışverişi buraya getirmek

Fakat kimse Kiliseye gitmedi
Araplar hiçbir ilgi göstermedi

Hatta bir adam buraya giriyor
Gece bu muhteşem yerde pisliyor

Ebrehe olaya çok öfkelenir
Kâbe’yi yıktırmaya karar verir

Büyük bir orduyla Mekke’ye gelir
Kâbe’yi yıkmak için haber verir

Ordusunda on binlerce askerler
Biri büyük ve başka diğer filler

“Mamud” idi o büyük filin adı
Önünde hiçbir kuvvet dayanmazdı

 

 

 

 

 

 

Bu arada öncüler yağma yapar
Sürüleri alırlar apar topar

Bunlarla beraber iki yüz kadar
Abdulmüttalib’in develeri var

Abdülmuttalip gider Ebrehe’ye
Alınan develeri istemeye

Ebrehe bu duruma şaşırıyor
Abdülmuttalib’e şöyle söylüyor:

“Kâbe’yi yıkacağım, susuyorsun
Gelip develerini istiyorsun

Sanmış idim ricaya geldiğini
Hiç yakıştırmadım bu dediğini”

O der ki: “Develeri istiyorum
Başka bir şey sizden dilemiyorum

Kâbe’nin sahibi var koruyacak
Tehlikelerden O’nu kurtaracak”

Ebrehe develeri geri verir
Bu cevap karşısında sanki erir

Kâbe’yi yıkmak için hücum eder
Ordusundaki fillerle beraber

Ama Mamud gitmeyip yere yatar
Ebrehe’yse tozu dumana katar

Tam o sırada Ebabil Kuşları
Ağız ve pençelerinde taşları

Fırlatırlar ordunun üzerine
Tam isabet hepsi yerli yerine

Taşlar sanki birer mermi olmuştu
Ebrehe’nin ordusunu vurmuştu

Kime rastlarsa delip geçiyordu
İsabetli hedefler seçiyordu

Ebrehe olmuştu rezil perişan
Kâbe’yi sahibi korur her zaman

Ebrehe’nin ordusu helâk olur
Mekke Şehri de onlardan pak olur

Ahmet Tanyeri – DİYARBAKIR

www.NurNet.org

Sende yorum yazabilirsin

%d blogcu bunu beğendi: