Beytullaha Veda Ederken (Şiir)

Ya Rab! Beni af eyle, yaptığımdan nâdimim,                    

Lutfunla bağışla, Sana günahsız geleyim,

Yardımın erişirse, geri dönmez kademim,

Seni memnun edeyim, tâ ki biter son demim.

 

Rabbim lutfunu ihsan eyle, bu fakirine,

Kapından kovma beni, kul kabul et kendine,

Âilece bizleri, bırakma namert bendine,

Günahımı bilirim, odur benim elemim.

 

Lütfunla bana farz olan haccı, eda ettim,

Arafat’ta vakfettim, Rahmet dağına çıktım,

Elli yaşından sonra, kıblem Kâbeyi gördüm,

Beytine, Hacerine, hürmetle değdi elim.

 

Habibin çıktığı Cebel-i Nura, tırmandım,

O, mübarek Zemzeminden, içe içe  kandım,

Kıblem olan, Beytullaha, baka baka yandım,

O mübarek yerde ben fakir, bol bol Nurlandım.

 

Vardım Ensar ve Muhacirin, Nur “yesribine,,

Gittim Resülün, ravza-i mübarekesine,

Yaklaştım Peygamberimizin, kabr-i pâkine,

Nebinin minberinde, göz yaşımla eğildim.

 

Ya İlahena! Haccımı kabul et, kıl mebrûr,

Benden memnun ol Rabbim, gönlümü eyle mesrur,

Allahtan dileğim, günahlardan kalayım dûr,

Huzur içinde geçsin, geri kalan günlerim.

 

Çünkü şebabette, âcizi sarmışti gaflet,

İsyanım bağışla Rabbim, günahımı affet,

Halîk’a itaat etmemek, ne büyük vahşet,

Ya Rab! Yardımcı ol ki, sönsün nahoş emelim.

 

Ya Rab!  Beni bağışla, sevgilin Habibine,

Günahlardan dur eyle,  Şefiin hürmetine,

Affet, Esmaul-hüsna  izzet-i hürmetine,

Rızana dahil eyle, gerçekleşsin emelim.

 

Ayıbımı setr eyle, bilirim ki Settar’sın,

Günahımı bağışla Rabbim, çünkü Gaffarsın,

Senden başka kimin nesi var ki, verebilsin,

Tıklanacak başka kapı yok, ben Sana geldim.

 

Ey nefsim! Acı kendine günahtan uzak ol!           

İsyan aklına geldikçe, korkudan titre sol,

Yok yok me’yus olmam ben, Halik’ın keremi bol,

Ümit ve korkuyla yaşarım,  yok başka çıkar yol.

                  

 Abdülkadir Haktanır

www.NurNet.org