Bu Dünya Geçici Bir Han (Şiir)

Gönül ne durursun ki hazırlanmazsın,

Unutma  ki, daim burda kalamazsın,

Fani malları, oraya alamazsın,

Taptığın dünyayı, bırakırsın bir gün.

 

Burası sabit değil, geçici bir han,

Bizi takip ediyor, O büyük Zi şan,

Aman elden gitmesin o şeref ve şan,

Hayatın hesabını, veririz bir gün.

 

İnsan için can vermek günü, çok acı,

Ecel imansıza, müthiş darağacı,

Ölümü düşünene,  acı bir sancı,

Bizleri ölüm sancısı, tutacak bir gün.

 

Hazırlığı olmayana, o ölüm acı,

Hazır olanlar için, o bir baş tacı,

Geçici sevdiklerinden, ayırıcı,

İstemesen de, burdan gidersin bir gün.

 

Hiç haberin var mıdır, duvarsız evden,

Oraya gelenlerdir, şehirden köyden,

Orası seçmez, alır paşadan beyden,

Çare yok ki bizi de, alacak bir gün.

 

Ölüm bir hekimdir, her eve gelir ,

Azrail darbesini,  yiyenler bilir,

O ülüm şerbeti bir gün içilir,

Çaresiz bizde onu, içeriz bir gün.

 

Kabir azabı ile, karşılaşmadan,

O acı günlere, daha başlamadan,

Arasata mahşere, uğramadan,

Şimdiden, orası için saymalıyız gün.

 

Bak kabristana cenaze, her gün gelir,

Mutludur o ki , öleceğini bilir,

Ezan sesini duyar, camiye gelir,

Camiya gelen kişi sevinir, son gün.

 

Bahtlıdır o kimse ki dinini yaşar,

Allahın rızasını, tahsile koşar,

Allah adı anılınca, kalbinden coşar,

O kimseyi ölüm kurtarır o gün.

 

O, gaflette yaşamaz, işini bilir,

Sevapları yapmaya, koşarak gelir

Allah rızası için, kalbinden erir.

Söyle, onu sevindirmez mi o son gün.

Çünkü, kavi imanla, insan değişir,

Gördüğü, eşya ona Hakkı gösterir,

Sevap kazanmak için, buz gibi erir,

Onu çok sevindirir, o yoldaki gün.

Hakkı arar iken o, Nurları tanır

Külliyatı buldumu, hepsini alır

bazan dershanede, yatmaya kalır,

O çok mutlu olur, can vereceği gün.

 

 Abdülkadir HAKTANIR

www.NurNet.org