Genç Kardeşler (Şiir)

Kardeşler!  Çok zamandır bu millet, hasretti size,

Sizin Nurlu hayatınız,  ümit veriyor bize.

 

Yok edeceksiniz, mazının nahoş devresini,

Uçuracaksınız, onun olumsuz çevresini.

 

Yakın tarihlerde, elimizden gitmişti imkân,

Kalmamıştı, maneviyat satacak  hiçbir dükkân.

 

Bütün haklar, elden gitmişti, millet perişan,

O şüheda dedelerden, kalmamıştı  nişan.

 

Mü’mine cumhuriyet, dinini yasaklamakmış,

İmanlının dini hayatını, prangalamakmış.

 

Müslüman’a dini hayatı, serbest brakmamakmış,

Halkı ceddinin adetlerinden, dur yaşatmakmış.

 

Şehit torunu Türk, kâfirlere benzemek mecbur,

Kıyafet kanunuyla Müslüman,  sanki bir gavur.

 

İmam camiden çıkınca, görünüşte Yahudi,

Çünkü, baştaki fötr hocayı, öyle gösterirdi.

 

Evliya yeri İstanbul, olmuştu Paris gibi,

Türkiye’deki Müslümanlar, olmuştular, garbi.

 

Nine peçesiz kalmış, gelini frengi bir hanım,

Ninenin kız torunu çok çıplak, örtüsü yarım.

 

Halbuki, asırlarca İslam buradan yayıldı,

Yazık oldu, düşmanlarımız, dini yozlaştırdı.

 

Mü’min baş açık, şapkadan kurtuldu sevinciyle,

Zavallıya selam vermek zor, ermeni de öyle.

 

Kardeş! O sinsi düşmanın fikrini,  ezmelisin sen,

Bu müspet işleri yaparken, Allahına güven.

 

İç ve dıştaki düşmanlara, sen kanmamalısın,

Sundukları o nahoş ahlakı, almamalısın.

 

Komünist ve masonlara, benzemek sana züldür,

Düne kadar ağlayan ceddini, sen bugün  güldür.

 

Arkadaş ararken bulmalısın, İslam’a örnek,

Sonra iman ve irfan ile, olursunuz denek.

 

Böylece,  senden insanlığa güzellik fışkırsın,

Müslümana yakışır, bir ahlak takınmalısın.

 

Nurlardan, aşk ve şevk ile bol hisse almalısın,

Sen İslami ahlakından, asla geri kalmamalısın.

 

Milletin iç âlemini, sen Nurlandıracaksın,

O eski prangalar, ile zincirleri, kıracaksın.

 

Unutma ki varisisin, Fatihin ve  Yavuzun,

Onların ahlakı sayılamaz, çünkü çok uzun.

 

Risale-i Nurlarla Nurlansan, pişman olmazsın,

Bu asırda ondan iyisini, asla bulamazsın.

 

Yükseklere çıkmak için, Nurlara ciddi sarıl,

Onlardan faydalan, ve eski hayatından ayrıl.

 

Bu minval üzere âtiden, ümit var olursun,

Nihayet Allahın rızasına, pâk kavuşursun. İnşaallah…

 

Abdülkadir HAKTANIR

www.NurNet.org

Sende yorum yazabilirsin

%d blogcu bunu beğendi: