Meşhur Sultan Ahmed İmamı Gönenli Mehmed Efendiden Bir Hatıra

O Mübarek zat sabah namazlarından sonra rızka muhtaç bir fakirin ihtiyacını gidermek maksadı ile caminin etrafındaki yerleri gezmeye çıkarmış. Gene bir gün o maksatla çıkmış sağa sola gezerken, iki gözü görmeyen birine rastlamış. Adam evin önüne çıkmış oturuyor.

Hoca Efendi kendisine:

Muhterem sen rızkını nasıl te’min ediyorsun? Senin rızkın nereden geliyor? diye sorunca adam sinirlenmiş; benim rızkım sana mı kalmış? Sen kendine bak! Beni düşünme!

Bunun üzerine Hoca Efendi çok üzülmüş. Oradan ayrılıp üzgün üzgün evine gelmiş.

Lâkin o gece gözüne uyku girmemiş. Ertesi gün sabah yine o ama adamın evine gitmiş ve kapıyı çalmış. Âmâ adam içeriden:

Kimsin? diye seslenmiş. Hoca Efendi:

Dün kovduğun yüzsüz imam, cevabını vermiş. Âmâ adam kapıyı açmış:

Gene neye geldin? diye söylenmiş. Hoca Efendi:

Hiç efendim, ziyaretinize geldim. Beni bin defa kovsanız da yine geleceğim, yine geleceğim, demiş. Âmâ adam:

Adın ne senin, ne derler sana? demiş. Hoca Efendi:

Adım Mehmet Öğütçü, efendim. Gönenli Hoca diye tanırlar beni, diye karşılık vermiş. Âmâ adam bunu duyunca:

Buyur gir içeri, konuşalım, diyerek içeriye buyur etmiş.

Hoca Efendi içeri girince âmâ adam:

Kusura bakma hoca, dün kalbini kırdım. Hakkını helâl et, demiş. Hoca Efendi:

Estağfirullah efendim. Sizi dinliyorum, demiş. Âmâ adam şöyle anlatmış:

Benim sırrım şu hoca. Ben her gün kuşluk namazını kıldıktan sonra, “Ya Rabbi! Kuşluk senindir, güzellik senindir, nimet ve her şey senindir. Eğer rızkım gökte ise, yere indir. Yerde ise, çıkar. Uzakta ise, yaklaştır. Haram ise, helâl et. Dar ise, genişlet ve elime ilet.” diye dua ederim. Sonra ellerimi yüzüme sürer sürmez, biri gelir sağ dizime vurur. “Aç elini!” der. O günkü ihtiyacımı verir gider. Bu her gün böyle devam eder.

Hoca Efendi onu hayretle dinlerken âmâ adam sözlerine devam etmiş:

Aynı zat bugün de geldi ve sağ dizime vurarak benim kısmetimi verdikten sonra, sol dizime vurarak, “Bunu da Gönenli Mehmet Efendi’ye ver.” dedi. Al kısmetini!

Büyük âlim, fakirlerin ve talebelerin manevi babası Gönenli Hoca Efendi içli içli ağlamaya başlamış ve “İlâhî ya Rabbi! Hikmetinden sual olunmaz.” Demiş ve almış.

Hoca Efendi şunu kendisi söylemiştir: “O âmâ adamdan bu mübarek kısmeti aldıktan sonra ömrüm boyunca hayatımda hiç darlık çekmedim.”

Nakleden Kardeşiniz: Abdülkadir HAKTANIR

Sende yorum yazabilirsin

%d blogcu bunu beğendi: