Nurlarla Nurlanan Şuurlu Kardeşime

Kardeş, Nur tefsirlerini oku derim sana,

Onları okursan, sen itilmezsin yabana,

Bunlar herkes için, olmalı bir hedef ana,

Kardeş çekinme, bunlardan iç kana kana.

 

Çünkü bu ahır zamanda, fitne şedittir,

Dikenleri yolundan sen, sağa sola ittir,

Nurlar insanlar için, pak ve safi bir süttür

Bunlar eşrefi mahluka, sağlam bir ümittir.

 

Kardeş sen Nur yolunda, ilerle durma sakın,

Şüphesiz hüsrana uğrayacak, bu melun akın,

Habibimiz demiş: “Bizlere her ȃti yakın,”

Sakın ölümü unutma, çünkü odur çok yakın.

 

Bu zamanda her kez muhtaçtır, kȃmil imana,

Şükür ki bizler bağlandık, bu bahri ummana,

Sakın kullanma uydurukça, uy atana,

İrfana, Kültür demek, hıyanettir vatana.

 

Nurlu Âğabeylerin sözlerine, kulak ver,

Onlar Nurların aynalarıdırlar, önem ver,

Vaktın çok kıymetlidir, onu etme heder,

Bilin ki Nur yolunda gideni, Allah çok sever.

 

Hiç emsali olmayan, o güzelim “Sözler.”

“Lem’aları” okurken, asla uyumaz gözler,

“Mektübat”ı okuyan kişi, onu özler,

“Mesnevi” ile “Şualar”ı da, okuruz bizler.

 

“Asai Musa” gibi Risaleler ve “Zülfikȃr,

Nurları okuyanların çoğu genç hem bekȃr,

Kȃmil iman elde edebilmek ne büyük kȃr,

Bu bedii hakikati hiç kimse edemez inkȃr.

 

Ne mutlu onlara ki, bu kêrvana katılmış,

Ne yazık ona ki, dinini dünyaya  satmış,

Tuh, ona ki vazifeyi bırakıp,  yan gelip yatmış,

Nur cemaȃtı var iken, maddiyata batmış.

 

Kardeşim, kalbinde yerleşmesin pul para,

Sen durma, can’u gönülden bekayı ara,

Nurlardan nasipsiz kalanın, ciğerleri yara,

Manadan nasibi olmayandır, çok fukara.

 

Sağlam Nurcu olmazsan, olmazsın fahri,

Nurları çok okumazsan, olursun kahri,

Siz beni sevindirin, çünkü ömrümün ahri,

Kardeşler durmadan çalışın, leyl ve nehari.

 

Abdülkadir HAKTANIR