Öfke Her Zaman Kötü Değildir

Öfke, doğuştan itibaren her insanda var olan, tehlikelere karşı insanı korumak üzere programlanmış bir refleks davranıştır. Bilinenin aksine, öfke, sağlıklı her insanda olmazsa olmaz bir duygudur. Güçlü veya güçsüz fark etmez, öfke anında vücutta salgılanan hormonlar, kendisinden onlarca kere güçlü olan birini yere serebilecek kadar enerji kaynağıdır.

İnsan içinde taşıdığı öfke sayesinde onurunu korumaya çalışır, namusuna uzatılan ele karşılık verir.

Öfkesi sindirilen bir çocuk kendisine yönelecek tehlikelere karşı kanatlarını açamaz. Dişlerini, yumruklarını sıkamaz. Ses tonu değiştirip hasmının üzerine yürüyemez… Böylesine önemli işlevi bulunan öfke, ne yazık ki çocuk terbiyesi sırasında anne-babalar tarafından, çok defa “çocuğum saldırgan davranıyor” diyerek sindirilmeye çalışılmaktadır. Oysaki öfke, çocuğu tehlikelerden koruyan, şahin kanadının pençesi gibidir.

Yapılan araştırmalar ve pratik tecrübeler gösteriyor ki tacize uğrayan çocukların tacizcinin elinden kurtulamamasının en önemli nedenlerinden biri “Çocuğun öfke duygusunu kullanamamasıdır” Ne yazık ki anne babalar, bilerek ya da bilmeyerek çocuklarını terbiye ederken onların doğal koruyucu kalkanı olan “öfke”yi bastırmakta, yok etmekte veya kullanılamaz hale getirmektedirler.

Öfkenin faydaları düşünülmeden, sadece zararları göz önünde tutularak uygulanan terbiye yöntemleri, çocukların kötü niyetli kişilerin tuzaklarına düşmeye fırsat vermektedir.

Bu yazıyı okuduktan sonra anne babaların aklına şu soru takılabilir.

“Çocukların öfkesinin önüne geçmezsek bu öfke yarın hem çocuğun kendisine hem de çevresine zarar vermez mi?”

Bu sorunun cevabına “Evet, verir.” diyebiliriz. Eğer çocuğun öfkesini nasıl kullanılacağı yönünde bir metot izlenmezse o taktirde, öfke, hem çocuğun kendisine hem de çevresine ciddi zarar verebilir.

Öfke terbiyesinde, “vicdan” duygusunun kullanılması hayati önem taşımaktadır. Anne babalar, 4 yaşından itibaren çocuklarındaki vicdan mekanizmasını çalıştıracak terbiye metotlarını hayata geçirmelidirler. Sadece bununla da kalmamalı, zaman zaman, çocuklarını vicdan testine tabi tutup vicdan mekanizmalarının doğru çalışıp çalışmadığını da kontrol etmelidirler.

Öfke gelişir, vicdan terbiyesi unutulursa o çocuğun ileride bir baş belası olmaması işten bile değildir.

Bu yazı “Çocuk Terbiyesinde Doğru Bilinen Yanlışlar” kitabından bir alıntıdır.

Uzman Pedagog Dr. Adem Güneş