Peygamberim Aleyhisselam (Şiir)

İnsanlığa geldin, Allahın hak Nebisi.

Seni takdir ediyor dahisi gabisi,

 

Ahlak ve şeref diye,  gür sesle bağırdın,

İnsanlığı İman ile ilme çağırdın.

 

Bize Furkan gibi sönmeyen bir Nur verdin,

Dinin ile dünyalara rahmeti serdin.

 

İrşadınla ilk Nurlandı Mekke Medine,

Burdan başlayıp, çok yer sahiplendi dine.

 

İrfanla ümrana sahip oldu çok yer,

Manen her taraf Zatınızdan rahmet ister

 

Ey cümle cihanın ezeli baş Mürşidi

Haktan gelen İnsanlığın en büyük îdi.

 

Sensin bu insanlığın şeref ve gururu,

Rabbimizden,  bize gelen Önderi Nuru.

 

Sayende yolu buldu, şaşkın beşeriyet,

Sebepsin ki, kuruldu çölde medeniyet.

 

İnsan kendi yaptığı, putlara taparken,

Na meşru hakları zulum ile çalarken.

 

Aslanların yapmadığı  zulmü, yaparken,

Kartal gibi zalimler, mazlumu kaparken.

 

Ey Allahın müjdecisi, sen bize doğdun,

Zindanda kalan çoğunu, Nuruna boğdun.

 

Sen Haktan  geldin, yine haktı nazarında,

Kurabildin, hak evi insan pazarında.

 

İnsanlığa hak cevher iman ile irfan,

Ana duvarları, adalet ile ihsan.

 

Millete süstü, sizdeki ilim le irfan,

Dinin bize verdiği, cennet ile rıdvan.

 

Sana salat ve selam, ey Rabbin Habibi!

Senden ümitvarız, Ey kalplerin tabibi.

 

Abdülkadir HAKTANIR

www.NurNet.org