Şakayık (Şiir)

Semaya kaldırdım ellerimi

açtım gönül bahçemin kapısını

bir tek taş, düştü kısmetime

nereden bileydim ki

o da Göktaşı çıktı, oldu bahçem harap

buymuş demek talihim, küsmedim kadere

bana sabır düştü, bekledim 

Ot bile bitmez artık derken, bahçemde

bu kez, bir şakayık açtı

bir de yanında tomurcuk

yarımdım, oldum artık ben bir bütün

şakayığım, gelincik çiçeğim benim       

       ( ‘İnnema’n-nisa’ şakayık’ur -rical’: Şüphesiz kadın, erkeğin şakayığıdır.)

Dr. Selçuk Eskiçubuk

www.NurNet.Org

Sende yorum yazabilirsin

%d blogcu bunu beğendi: