Ekmeğin hikâyesi de, her şeyin hikâyesi gibi, Âdem babamızın Cennetten, yeryüzüne indirilmesiyle başladı. Âdem Peygamber için Cennetten dünyaya gönderilmek, elbette son derece sıkıntılı bir sürecin başlaması demekti…

Davanı geri çektin. Vazgeçtin sahip olmaktan. Yüz çevirdin eşyadan. Herşeyin ardından”Benim olsun!” diye koşmamayı öğrenmek üzeresin.

İşte bu ruh, Bediüzzaman’a, ‘Türkler, İslâmiyet’in yılmaz hâdimleridir; saadetimiz Türklerle beraber olmaktır’ dedirtebilmiştir.

Sadece evde oturmak veya evin ihtiyaçlarını görmek bir kimsenin ger­çek vazifesi olamayacağı gibi, bedeni beslemek ve onun levazımatını teda­rik etmek de ruhun esas gayesi olamaz… biz hangi akılla bu dünyaya geli­şimizin gayesini sadece ekmek parası kazanma olarak mütalâa edebiliriz…

Hanımların rahat edip hürmetle anıldıkları ortam, evleri ve aile hayatlarıdır. Fıtraten hassas ve nazik olarak yaratılmış hanımlar ailedeki manevî, hissî paylaşımları yönlendiren, geliştiren, ferdler arasındaki akışı sağlayan birer nazenin şefkat aynalarıdır. Ekmek kavgasının kıyasıya yaşandığı ortamlara…