Etiket arşivi: Mehmet Naci Sonmez

Günümüz Sorunlarına Çözümler : Terör ve Anarşi

Bir ülkede refahı huzuru, asayişi sağlamak için siyasi, iktisadi ve dini yönden alınması gereken tedbirler vardır. Bu sağlandığı taktirde, terör de biter anarşi de. Örneğin, Osmanlı yönetiminde bunlar tam olarak uygulandığı ve hiçbir ırk ayrımı yapılmadığı için, 30 kadar millet 1000 yıla yakın kardeşçe yaşayabilmiştir. Bugün ülkemizde böyle bir problem varsa nedenlerini iyice araştırmak gerekir.

Örneğin, dahili ve harici düşmanlarca körüklenen fitnenin sebebi nedir ve çözümü nasıl olmalıdır? vb? Bunun çözümü ile ilgili Bediüzzaman çok veciz bir söz söylemektedir: “Enbiyanın ekserisi şarkta ve Hükemanın ağlebi garpta gelmesi, kaderi ezelinin bir remzidir ki, şarkı ayağa kaldıracak din ve kalptir. Akıl ve felsefe değil. Şarkı intibaha getirdiniz. Fıtratına muvafık bir cereyan veriniz. Yoksa sa’yiniz ya hebaen gider veya muvakkat sathi kalır.”

Evet görüldüğü gibi doğuyu ayakta tutan hakimiyet-i diniyedir. Bu uygulanmadığı müddetçe alınan bütün tedbirler geçici ve faidesiz olabilir. Çünkü bu milletin 1400 senelik manevi mirası olan dini ve kültürü vardır. Bundan uzaklaştırmaya çalışmak kemik ve eti birbirinden ayırmak demektir. Onun için bu milletin terakki ve refahı için, din ve ahlakın ihmal edilmemesi ile mümkün olabilir. “Bir cemiyette dini hisler ihmal edilip, ahlak-i umumiye tefessüh ederse, içtimai hayatı birbirine bağlayan bütün rabıtalar çözülür. Fertler madde ve ihtirasların zebunu olur, vatan yabancı ideolojilerin istilasına uğrar. Milleti, gençliği gerçek, ulvi değerler değil, sloganlar yönlendirir. Cemiyet asli mihverinden çıkar.”

Bunun ile ilgili ‘Hem ne vakit cemaat-i islamiye dine karşı lakayd vaziyeti almışlar, perişan vaziyete düşerek tedenni etmiştir.’  Başka bir yerde şöyle buyurur: “Şimdi, bu zamanda en büyük tehlike olan zındıka ve dinsizlik ve anarşilik ve maddiyunluğa karşı, yalnız ve yalnız tek bir çare vardır. O da Kur’an’ın hakikatlarına sarılmaktır.” Ve bir müslümanın dinden uzaklaşması ile toplum hayatı için ne kadar zarar olduğunu şu veciz sözlerle ifade eder.

“Evet dini terk edip, İslamiyetten çıkan bir Müslüman dalalet-i mutlakaya düşer, anarşist olur, daha idare edilmez. Hem bir Müslüman başka milletler gibi değil, eğer dinini bıraksa anarşist olur. Hiçbir kayıt altında kalamaz. İstibdad-ı mutlak, rüşveti mutlakadan başka hiçbir terbiye ve tetbirle idare edilmez.” (Emirdağ 229)

Bunun için, terör ve anarşinin yegane çözümü, dini bağlarımızı kuvvetlendirmektir. Devlet ve millet için refah ve huzur kaynağı din ahlakıdır. Din ahlakından kaçanları, ‘dini zararlı olarak gören emniyete ve asayişe zarar verir’ diyenlerin kulakları çınlasın.

Bakın yine bununla ilgili Bediüzzaman vecizane ifade ediyor: “İman ilminden ibaret olan Risalei-Nur eczaları emniyet ve asayişi temin ve tesis ederler. Evet, güzel seciyelerin ve iyi hasletlerin menşe ve menbaı olan iman, elbette emniyeti bozmaz, temin eder. İmansızlıktır ki; seciyesizliği ile emniyeti ihlal der.” (Tarihçe-i Hayat 223)

Yine Bediüzzaman çözüm olarak bazı esasları bize veriyor: “Bu vatanın ve bu milletin hayat-ı içtimaiyesi, bu acip zamanda anarşilikten kurtarmak için beş esas lazım ve zaruridir: Hürmet, merhamet, haramdan çekinmek, emniyet ve serseriliği bırakıp itaat etmektir. Risale-i Nur hayat-ı içtimaiyeye baktığı zaman bu beş esası kuvvetli ve kutsi bir surette tespit ve tahkim ederek, asayişin temel taşını muhafaza ettiğine delil ise bu 20 sene zarfında Risale-i Nur’un yüz bin adamı vatan ve millete bir uzv-u nafi’ haline getirmesidir.”

Evet, insanlık âleminde bir iman ve Kur’an abidesi olan Bediüzzaman Hazretleri, bütün ömrünü asrımızda zedelenen imanların kurtarılmasına vakfetmiş ve günümüzdeki cemiyet ve fert olarak ortaya çıkmış ve çıkacak bütün problemleri keşfedip, Kuran’dan çıkardığı derslerle hepsini akli ve mantıki bir şekilde izah etmiştir. Daha fazlasını merak edenlere Risale-i Nur eserlerini okumalarını tavsiye ediyorum.

Cenabı-ı Hak bu Kur’an Nurlarından tam olarak istifade etmeyi nasip edip ve vatanımızı, milletimizi her türlü terör ve anarşiden muhafaza etsin. Âmin.

Mehmet Naci Sonmez

www.NurNet.org

Noel ve Yılbaşı

25 Aralıkla başlayan ve 1 ocak yılbaşına kadar kutlanan noel ve yılbaşı, başta Avrupa ve Amerika kıtası ülkeleri olmak üzere dünyanın birçok yerinde batı Hristiyan topluluklarca kutlanmaktadır. Özellikle yılbaşı kutlamalarının Türkiye’de son dönemlerde gittikçe artan bir ilgi, alaka ve özenti ile kutlanmakta olduğunu müteessirane müşahede etmekteyiz. Zira batıda farklı anlamlar ifade eden Noel ve yılbaşı kutlamalarının Türkiye’de ikisinin birleştirilmesi ile Hristiyanların batıl inançları olan ve her yıl 25 Aralık Hz. İsa (a.s.)’ın doğumunun yıl dönümü kabul edilerek bir hafta boyunca dinimizce gayri meşru olarak addedilen Noel baba, hindi yemeği, çam ağacı ve ismini sayamadığımız çeşitli etkinlikler yılbaşı adı altında düzenlenip onların sefihane eğlenceleri ile kutlanıyor.

Elbette yeni yıl, her insan için önemli zaman dilimi olması hesabı ile sürür ve sevince vesile olmalıdır. Ancak Cenab- ı Hakkın lütfu ile yeni yılı hayatımızın bir yılını daha geride bırakarak yeni bir yılı idrak etmenin sevinç ölçüsü Müslüman nezdinde nasıl olmasını başta Kitabımız Kuran ı Kerim , rehberimiz Hz. Muhammed(S.A.V)’ın sünnetine uygun olması gerektiğini unutmayalım.

Günümüzde sözlük anlamı hesaplaşma, karşılıklı hesap görme olan ‘muhasebe’ kelimesini hep kullanır. Ve muhasebenin şirketler nezdindeki önemine vurgu yapar, istisnasız uygularız. Ancak ömür sermayemiz olan ve ebedi bir hayatın mahsulatını taşıyan şu kısacık fani ömrümüzün muhasebesini yapmıyoruz. İşte mümin olarak yeni yıla girerken geçmiş yılın muhasebesini yaparak eksileri ve artılarını değerlendirip, yapmış olduğumuz hata ve günahları tövbe ve istiğfar ile temizleyip yeni yılın hakkımızda hayırlı olması için Cenab-ı Hakka karşı tazarru ve niyazda bulunmalıyız.

“Hesaba çekilmeden önce kendinizi hesaba çekin ve tartılmadan önce amelerinizi tartın.”Hz.Ömer(r.a)

 Peygamber efendimiz şu hadisi şerif ile hem vaktin kıymetini anlatmak hem de fırsatları değerlendirmek ile ilgili bize rehber olmaktadır.

“Ölümden önce hayatın, hastalıktan önce sağlığın, meşguliyetten önce boş vaktin, ihtiyarlıktan önce gençliğin, fakirlikten önce zenginliğin kıymetini bir ganimet olarak biliniz.”

Ayrıca batıl inançları taklitle ilgili aşağıdaki hadisi şerif ile bize ihtarda bulunmuştur.

“Kim yaşantısıyla bir topluma benzerse o toplumdan olur.” HZ. Muhammed(S.A.V)

Bu hadisi şeriften anlaşıldığı gibi başka milletlerin dini inançlarını taklit edenler onların safına iltihak etmiş olurlar. Bununla ilgili Said Nursi eserlerinde aşağıdaki ifadelere yer vermektedir.

“Ey bu vatan gençleri! Frenkleri taklide çalışmayınız!.Aya, Avrupanın size ettikleri hadsiz zulüm ve adavetten sonra, hangi akıl ile onların sefahat ve batıl efkarlarına ittiba edip emniyet ediyorsunuz? Yok! Yok! Sefihane taklid edenler, ittiba değil, belki şuursuz olarak onların safına iltihak edip, kendi kendinizi ve kardeşlerinizi idam ediyorsunuz. Agah olunuz ki, siz ahlaksızcasına ittiba ettikçe, hamiyet davasında yalancılık ediyorsunuz!..Çünki, şu surette ittibanız milliyetinize karşı bir istihfaftır ve millete bi istihzadır.”

…”Avrupa’yı her cihetle taklid ederek, hattâ çok mukaddesatları o yolda feda ederek hareket ediyorlar. Halbuki her milletin kamet-i kıymeti başka bir elbise ister. Bir cins kumaş bile olsa; tarzı, ayrı ayrı olmak lâzım gelir. Bir kadına, bir jandarma elbisesi giydirilmez. Bir ihtiyar hocaya, tango bir kadın libası giydirilmediği gibi.. “Körü körüne taklid dahi, çok defa maskaralık olur.”

Ve cemiyetimizi sefahet ve dalalet ile zehirlendiren Avrupa’ya şöyle sesleniyor;

“Bil ey ikinci Avrupa! Sen sağ elinle sakîm ve dalaletli bir felsefeyi ve sol elinle sefih ve muzır bir medeniyeti tutup dava edersin ki, beşerin saadeti bu ikisi iledir. Senin bu iki elin kırılsın ve şu iki pis hediyen senin başını yesin ve yiyecek.”

Bediüzzamanın yukarıda bahsettiği ikinci Avrupa, hakiki İsevilikten çıkan, tamamen sefahet ve dalalete irtikap eden Avrupa’dır. Yoksa İsevîlik din-i hakikîsinden aldığı feyz ile toplum hayatının sanaat ve terakkiyatına vesile olan birinci Avrupa’yı kastetmediğini belirtiyor.

Kısacası bu yeni yıla girerken yukarıda zikredilen ölçüleri dikkate alarak ebedi hayatımızın mahvına sebep olan gayri meşru eğlencelerden kendimizi muhafaza edip, yaratılış gayemiz  olan zikir, ibadet, tefekkür ile istikbalde namzet olacağımız nimetlerin şükrünü eda ederek ve geçmiş günahlarımızın affı için tazarru ve niyaz ile  geçirmek aklı selim her müminin vazifesi olduğunu düşünüyor ve yeni yılımızın tüm alemi İslam için hayırlara vesile olmasını diliyorum.

Mehmet Naci Sönmez

www.NurNet.org

Günümüz Sorunlarına Çözümler : Milliyetçilik

İslam tarihinde bilindiği gibi ilk milleyitçilik hareketi Emeviler döneminde başlamış ve çok acı neticeler verdirmiştir. Fakat; asıl meselemizi ilgilendiren milleyetçilik ise, 1719 Fransız ihtilali ile başlamıştır. Ve Avrupa’da dalga dalga yayılıp, Avrupa devletlerinde uzun süre savaşlara neden olup 1. dünya savaşı gibi umumi bir felakete sebep olmuştur. Hoşgörü ve adaletin hakim olduğu Osmanlı Devleti 30 civarında milleti 6 asır bünyesinde barındırmış ve idare etmiştir. Avrupa’nın dessas zalimleri dışardan bir türlü yıkamadıkları Osmanlı Devleti’ni ırkçılık taunuyla zamanla yıkmayı başarmışlardır.

İlim ve irfan abidesi olan Bediüzzüman bütün ömrü boyunca asrımızdaki iman hastalığının tedavisi için çalıştığı gibi bu milliyetçilik illetinin de çaresi için müminler arasında uhuvvet ve muhabbetin tesisine bütün ruh-u canıyla çalışmış ve birliğimizi bozan milliyetçilik fikrinin Avrupa’dan geldiğini şöyle ifade eder:

“Fikr-i milliyet şu asırda çok ileri gitmiş. Hususan Avrupa dessas zalimleri bunu İslamlar içinde menfi bir surette uyandırıyorlar. Ta ki parçalayıp onları yutsunlar.” (Mektubat 298)

Ve demiş ki: “Ben, ‘El islamiyetu cebetil asabiyetel cahiliyete’ ferman-ı kat’isiyle, eski zamandan beri menfi milliyet ve unsuriyet perverliğe, Avrupa’nın bir nevi Frenk illeti olduğundan, bir zehr-i katil nazariyle bakmışım. Ve Avrupa o Frenk illitini İslam içine atmış; ta tefrika versin, parçalansın, yutmasına hazır olsun.” (Mektubat 59).

Kısacası, ırkçılık bütün güzel hasletleri yıkar, muzır hasletlerin türemesine sebep olur. Bediüzzaman, tüm milliyetçilik hareketlerine karşı sergilediği temel ilke, İslam toplumunun birliği, beraberliği ve rahatıdır. Ve hayatı boyunca müsbet hareket tarzıyla buna çalışmıştır. Yanlış olarak gördüğü idarecileri de ikaz etmiştir. Dahilde silahla mücadele yolunu kapatıp anarşiye sebebiyet verecek her türlü yolu engelleyip asayişi muhafazaya çalışmıştır.

Hatta bir gün on kadar aşiret reisi Bediüzzaman’a gelerek Şeyh Said’in yanında olduklarını ve ona iştirak etmek istediklerini söylediklerinde, Bediüzzaman onlara şiddetle karşı çıkmıştır. Dinimizde Müslümanların birlik ve beraberliğini bozacak ve harici düşmanlara karşı kuvvetlerini kıracak hiçbir dahili isyana yer olmadığını izah etmiştir. Ve bu tür girişimlerin arkasında ecnebi parmağının olabileceğini hatırlatmıştır. Aşiret reislerini ikna edip vazgeçirmiştir.

Yine Bediüzzaman uhuvvet risalesi adlı kitabında, mümine karşı kin ve düşmanlık yapmanın çok büyük bir zulüm olduğunu şöyle ifade eder: “Ey insafsız adam, şimdi bak ki, mümin kardeşine kin ve adavet ne kadar zulümdür. Çünkü nasıl ki sen adi küçük taşları Kabeden daha ehemmiyetli ve Cebel-i Uhuttan daha büyük desen, çirkin bir akılsızlık edersin. Aynen öylede; Kabe hürmetinde olan iman ve Cebeli Uhut azametinde olan İslamiyet gibi çok evsaf-ı islamiyeye muhabbeti ve ittifakı istediği halde, mümine karşı adavete sebebiyet veren ve adi taşlar hükmünde olan bazı kusuratı iman ve İslamiyete tercih etmek o derece insafsızlık ve akılsızlık ve pek büyük zulüm olduğunu aklın varsı anlarsın.” (Mektubat 65)

Evet, birlik ve beraberliğimizi iktiza eden sebepler yüzlerdir, ayrılığımıza ise birdir. Mesala, Allah’ımız bir, dinimiz bir, kıblemiz bir, peygamberimiz bir, binlerce bir bir birliğimizi gerektirdiği halde, sırf unsuriyetperverlik fikriyle ona karşı cephe almak, düşman nazırıyla bakmak ne derece büyük bir zulüm olduğunu aklı olan, vicdanı sönmeyen herkes anlar.

Mehmet Naci Sonmez

www.NurNet.org