Bediüzzaman Said Nursi hazretleri, hem Risale-i Nur talebesi olmanın şartlarını, hem de şirket-i maneviye diye ifade ettiği manevi şirkete ortak olmanın özelliklerini, Risale-i Nurun bir çok yerinde ifade etmiştir…

Kazanın şoku, belki bir beyin travması. Sorular tekrarlanıyor ama namaz hep merkezde. Bir namaz kaçırma endişesidir gidiyor.. Refakatçi genç sorularına cevap verirken bir yandan da onun yorulacağı endişesiyle daha fazla sormasına mani olmaya çalışıyor. Onu, namaz vaktinin geçmediği ve salavat getirmesinin daha iyi olacağı konusunda ikna etmeye çalışıyor. Son sorusu, birinci endişesi namaz olmak!… Bir ambulansın içinde, hareketsiz yatarken, belirsizliklere doğru yol alırken, kafası karışmış bir halde, hem o kadar genç… ve aklı fikri namazda olmak… (Bizlere gerçek vazifemizi unutmamak temennisiyle birlikte Fatih Kazdağlı kardeşimize rahmet diliyoruz)

Neş’eli kış dersleri, mütevazi evlerde sobaların etrafında halkalanmış mütevazı insanlar arasındaki sohbetlerin uzadıkça uzadığı ve tazelenen çaylarla iyice tatlandığı derslerdir. Bir iman bahsi açılır risalelerin birinden. Büyüleyici cümleler, risaleyi okuyan talebenin dilinden birbiri ardınca dökülür. Hayaller cennet gibi âlemlere kilitlenir. Bir muhabbet pınarı kaynamaya başlar. Duygular keskinleşir. Sohbet ısınır, insanlar ısınır, âlemler ısınır. Kalabalık, görünenin kaç misline çıkar sohbet boyunca, kimse bilmez. Ancak herkes bilir yahut hisseder ki, kendilerinden başka birileri de oradadır, yanı başlarında aynı ders ve aynı tefekkürdedir. Bir tek kanat seslerinin işitilmediği kalır, o kadar.