Üstad ve Medrese-i Yusufiye (Şiir)
Üstad Bediüzzaman’ın dünyadaki hayatı
Hapishane ve sürgünler hayatını kararttı
Ömrünün ekser zamanı böyle yerlerde geçti
Ama hiç taviz vermeden iman yolunu seçti
İnsanların imanını kurtarma gayretiyle
Hayatını feda etti çalıştı her şeyiyle
Devletin ve milletinin çıkarlarını seçti
Bu yolda çalışma yapıp rahatından vazgeçti
Üstad ve talebeleri beraber çalıştılar
İman hakikatlerini neşredip dağıttılar
Bütün bu gayrete rağmen bazı din düşmanları
İftira atıp zararlı gösterdiler onları
Bunlar, sahip oldukları yayın organlarıyla
Bir de dedikodu yapan zayıf insanlarıyla
Üstad ve talebeleri durmadan suçladılar
“Dine dayalı cemiyet kuruyorlar” dediler
Elleri kelepçelenip hepsi tutuklanıyor
Kamyonlarla mahkemeye öyle götürülüyor
Suçu, bazı ayetleri yalnızca tefsir etmek
Ve Nur Talebelerini bir araya getirmek
Eskişehir Mahkemesi Üstad’ı tutukluyor
Mahpushanede oldukça zor günler geçiriyor
On bir ay hapis cezası onlara verilmişti
Çok sıkıntılı bir süreç o günden başlamıştı
Onu ayrı bir hücrede yalnız tecrit etmişler
Ve her türlü zorlukları şahsına yaşatmışlar
Burada tam on iki gün hiç yemek vermiyorlar
İdam mahkumu gözüyle onlara bakıyorlar
Gelen ziyaretçileri hiç kabul etmiyorlar
“Sizi de idam ederler” diye korkutuyorlar
Uyumak kabil değildi hamam böceklerinden
İğrenç tahtakuruları ve o pisliklerinden
Buradan tahliye olup Kastamonu’ya gider
Karakol karşısındaki evde ikamet eder
Orada oda hapsinde tam sekiz sene kalır
Denizli Mahkemesi de yirmi ay ceza verir
O’nun cezası bitince Emirdağ’a yollanır
Burada da bilmecbure uzun bir zaman kalır
Bu olaylar sırasında çok eziyetler görür
İşkence ve insafsızca birçok kez zehirlenir
Yaşlı ve hasta haliyle havasız hücrelerde
Nemli yerlerde tutulur o soğuk gecelerde
Oysa kendi odasında her gün soba yakarken
Ve daima mangalında her an ateş tutarken
Soğuk cezaevlerinde çok sıkıntı çekiyor
Hastalığından dolayı ona çok zor geliyor
Üstad’ı teselli eden çok değerli bir şey var
İslam’ın nurunu alan oradaki mahkumlar
Hidayete ermeleri Üstad’ı sevindirir
Çektiği bunca sıkıntı kendisine hoş gelir
Ahmet TANYERİ – DİYARBAKIR