Öyle bir fabrika düşünün ki, tavuk kanı gibi pek de iştah açıcı olmayan bir maddeden hem yumurta sarısını hem yumurta akını hem de kabuğunu ayrı ayrı çıkarsın ve beş-on santimlik bir üretim şeridi içinde bütün bu işleri tek tek gerçekleştirdikten sonra kan ve dışkı gibi iki pisliğin içinden yumurta gibi tertemiz ve faydalı bir gıda üretsin. Bir şeyden her şeyi yapan bir ilim ve kudretin sahibinden başka bu fiile mührünü basabilecek kim var?

Biz Kur’an Şakirtleri olan Müslümanlar, bürhana(delillere) tabî oluyoruz, akıl ve fikir ve kalbimizle hakaik-ı îmaniyeye(iman hakikatlerine) giriyoruz. Başka dinlerin bazı efradları(fertleri) gibi ruhbanları taklit için bürhanı(delilleri ve aklı) bırakmıyoruz. Onun için, akıl ve ilim ve fen hükmettiği istikbalde(gelecekte), elbette bürhan-ı aklîye istinad eden(dayanan) ve bütün hükümlerini akla tesbit ettiren Kur’an hükmedecek. (Hutbe-i Şamiye’den)

Hakikatte ise, gaflet ve dalalet denizlerinin mâneviyat alemimizdeki karanlığından, dehşetinden ve korkulu dalgalarından habersiz, ebedî hayatımızın mahvına çalışan heva-yı nefsimizin esiri olmak, Dumlupınar gibi bir denizaltının içinde Çanakkale Boğazı’nın derin sularına batıp boğulmuş olmaktan binlerce defa daha tehlikeli bir haldir!…

Resûlullah(a.s.v) buyurdular ki “Allah’ın kulları arasında bir grup var ki, onlar ne peygamberlerdir, ne şehitlerdir. Üstelik Kıyamet günü Allah indindeki makamlarının yüceliği sebebiyle peygamberler de, şehitler de onlara gıpta ederler.”

Efendimiz (ASM)’dan sonra… Âhir zamanın da ahiri… Nuru tutan az, zulmette kalmış çok, zulmetten ayılmaya çalışanın da tonla imtihanı olduğu, akşamla yatsı arası bir alaca karanlık kuşağı…