1925 yılında, Vilayat-ı Şarkî’yeden; Garbi Anadolu’ya nefyedilen Bediüzzaman, Van’ın ileri gelenleri, hatta Van’ın eşkiyaları  “aman efendim bizi bırakıp gitme, müsaade buyur sizi göndermeyelim, arzu ederseniz Arabistan’a götürelim,” yalvaran ahaliye ve silahlı guruplara  “ Ben Anadolu’ya gideceğim, onları istiyorum.” diyerek hepsini teskin etmiştir (Rüstem Garzanlı)

Hazreti Âdem aleyhisselâm ile dünyada insanın serüveni başlamış, Kabil ve Hâbil çocuklarının nesli için yaşama şekli onlara öğretmiş, oğlu Kabil büyüyünce babasının kurduğu düzene karşı çıkmış, kardeşinin malına kıskanarak onu öldürmek istemiş. Hâbil, Allah’tan korktuğu için Kabil’e zarar vermek istemedi; ona dedi ki: “Ben istiyorum ki, sen hem benim günahımı hem de kendi günahını yüklenip ateşe atılacaklardan olasın; zalimlerin cezası işte budur.” (Rüstem Garzanlı)

Birisinin, birçok iyi sıfatı varken, bir tane bize kötü gözüken sıfatı için, onu bu kötü sıfatı ile tanımak ve adlandırmak, kötülemek, kin bağlamak ve bu sıfatından dolayı onu küçümseyerek alay etmek bir zulümdür (Rüstem Garzanlı)

Çocukluk zamanımızda köyümüzde, bayrama birkaç gün kala çevre temizliği ile başlardı bayram hazırlığı. Bayram yemeği, bayramlıklar derken herkes bir telâş, bir heyecan ve bir o kadar da sevinçli oluyordu, bayram hazırlığı ve bayramlar (Rüstem Garzanlı)

oruçlunun gündüzün yemekten menedilmesi, o nimet benim değildir, bir emir altında olduğunu anlar. Dolayısıyla verilen nimetlerin şükrünü ubudiyetle yani kullukla mukabele eder.Cenâb-ı Hak, hadsiz nimet çeşitlerini insanlar için yaratmış, o nimetlerin fiyatı olarak bizden de şükür istiyor.Allah’a  teşekkür etmek, nimetlerin doğrudan doğruya rahmetinden geldiğini bilmek ve o nimetlere kendi ihtiyacımızın olduğunu bilmektir (Rüstem Garzanlı)