Hafızanın insanın dünya hayatında yaşayabilmesindeki büyük öneminden başka, dünya hayatından sonra âhirette, Haşir’de, Mahkeme-i Kübrâ’da bütün insanların hesabının bir anda görülmesinde de büyük önemi olabileceği düşünülmelidir.

Ölüm gelmeden önce ölüm için hazırlıklı olmalı, fırsatı ganimet bilmeli, ebedi hayatının sermayesini kazanacağı yer olan dünyada yaşadığı zamanı çok iyi değerlendirmelidir. Unutulmamalıdır ki, şu kısacık dünya hayatını, ebedi olan ahiret hayatının kazanıldığı yer olarak değerlendirebilmesi ancak müslümanca bir hayat yaşantısı ile mümkün olacaktır.

İkinci tabaka-i hayat: Hazret-i Hızır ve İlyas Aleyhimesselâmın hayatlarıdır ki, bir derece serbesttir. Yani, bir vakitte pek çok yerlerde bulunabilirler. Bizim gibi beşeriyet levazımatıyla daimî mukayyet değillerdir. Bazan, istedikleri vakit bizim gibi yerler, içerler; fakat bizim gibi mecbur değillerdir.

Eskiden kullanılan takvimde yıl, iki bölüme ayrılırdı‚ ki günümüzde kullandığımız günlük duvar takvim yapraklarında da küçük bir bölüm olarak hala yazılır. Bu iki bölümden 6 Mayıs-8 Kasım arası Hızır‚ 8 Kasım-6 Mayıs arası Kasım olarak bilinirdi. Yani 6 Mayıs-8 Kasım arası 180 gün yaz‚ 8 Kasım-6 Mayıs arası da 180 gün kış olarak söylenirdi.

Üstad hiç boş durmayarak eserler telif etti, Gizlice perde altında neşrini temin etti. Bu hareket çok muazzam bir galibiyet oldu, Oysa bu devirde kimse bir şey yazamıyordu. Kötü niyetli dinsizler O’nu yok edememiş, İslamî neşriyatına mani de olamamış. Üstad’ın yaptığı işi kimse başaramadı, Bu zulmü mutlak devrinde hiçbir zat yapamadı.