İnsan olarak fıtratımız her şeyin mükemmeline odaklanmıştır. İnsan bir şeyi yapacağı zaman en mükemmelini tahayyül ederek işe başlar. Zaten mükemmel bir şeyi tasavvur etmezse işe de koyulmaz. (Muhammed Numan ÖZEL)

Tahirî Ağabeyin, sadakati, vefası, iman ve Kur’ân hizmetindeki sağlam duruşu, Risâle-i Nur’un neşri için bütün malını infak etmesi, hayatını Nur hizmetine vakfetmesi ve ibadetindeki azamî dikkati gibi örnek hayatı öne çıkmaktadır.

Ümittir insanın azm-u gayreti, Ümitle kırarız engeli seti.

Ümitsiz kalırsan hayatın durur, Bütün emellerin söner ve kurur.

Ümittir her zaman kurtaran seni, Sayamam, kaç defa kurtardı beni. (Abdulkadir Haktanır’ın şiiri..)

Gevşeme, rahatlık ve gaflet olan; yapılan, ortaya konan işlere hizmet adına kanaatkârlık bizlere ancak tembelliği ve gafleti getirebilir. Ümidin çalışmanın şevkin kaynağı olan öğrenmek bilmek istediği ve okumak bizim vazgeçilmez üçlümüz olarak bizleri daima muharrik bir vaziyette tutabilmeli.

“Sen kimsin?” dedi. Ben de, “Risale-i Nur dağıtıyorum” diye cevap verdim. Bu sözümü duyan Bediüzzaman, dışarı çıktı. Koridorda onunla karşı karşıya geldik. Bediüzzaman’ın elini tuttum, öpmeye başladım. İki defa öptüm. Bu sırada Bediüzzaman gayet sinirli bir şekilde bağırdı: “Elimi öp, şekeri öpme!” (Hayrettin Soykan’ın Hekimoğlu İsmail İle yaptığı ropörtaj..)