Takke düşünce kel görünürmüş ya… Karneler alınınca da eğitim sistemimizin keli göründü. Ama maşallah kimse üzerine alınmıyor.
Herkes hesabı çocuklara soruyor.
Şu dersin ortalaması niye düşmüş; bu ders niye zayıfmış; eğer zayıflarını düzeltmezsen yazın karne hediyesi alınmayacakmış…

Öğretmen arkadaşım notu için çocuğuna küsen velilerinden bahsetti geçenlerde. Çocuğunun “ Anneciğim beş yüz soru ver, sabaha kadar çözeyim ama bana küsme” dediği annelerden. Düşük not aldığı için korkusundan nefesi kesilen bir öğrencisinden… “Hocam bu çalışmıyor, götürmeyin hiçbir yere ceza olsun “ diyen başka bir veliden… (Tuğba Akbey İnan’ın yazısı..)

Kaygı, bir tetikçidir… Kimin ruhunda var olursa, o ruhun kimyasını bozar. Anormal davranışlara yol açar. Mesela, aslında hiçbir çocuk “yalancı” değildir. Yalan söylemek insanın özünde yoktur, çünkü insan “iyidir.” Ancak, çocuğu azıcık kaygılandırırsanız, çocuk “kendini korumak için” yalana başvurabilir.

Bir öğrenim dönemi daha sona ererken, karnelerin durumu sadece öğrencilerin değil, aile ve öğretmenlerin performansını da ortaya koyuyor. Zayıf bir karneyle eve gelen çocuğunuza neler söylemelisiniz? Başarıyı nasıl ödüllendirmeli, tatili nasıl değerlendirmelisiniz? Ailelerin kafasını karıştıran tüm bu soruların cevabını bu haberde bulacaksınız.