Eskiden beri insanların görüşleri müsbet ve menfi olarak ikiye ayrılmıştır.

Bir insan ne kadar zeki, kabiliyetli, temiz, ince anlayışlı, ilim ve irfanda ileri olursa olsun yine de bir peygambere ihtiyacı vardır, ondan müstağni olamaz. Her insanın anlayış ve kabiliyeti farklıdır. Bu bakımdan herkes aynı derecede her hakikati anlayamaz, hayır ve şerri birbirinden ayıramaz…
(Mehmed Kırkıncı)

Allah korkusundan daima ağladığı için adına, çok ağlayan, inleyen manasına gelen “Nuh” denilmiştir. İnsanlar putlara tapmaya başladıktan sonra, gün geçtikçe aralarında, zulüm, zorbalık, fitne, ahlâksızlık gibi kötülükler artıp yayıldı… (Çetin Kılıç’ın yazısı..)

Şit Aleyhisselâmın babası, Âdem Aleyhisselâm, annesi de, Hz. Havva’dır. Âdem aleyhisselamdan sonra gönderilen ilk peygamberdir. Hâbil ile Kâbil arasında çıkan anlaşmazlık neticesinde Kâbil, Hâbil’i öldürünce, Allah Teâlâ, hazret-i Âdem’e, yeni bir oğul verdi… (Çetin Kılıç’ın yazısı..)

İnsanın sergüzeşt-i hayatı, Hazreti Âdem’in (as) cennetten; dünyaya atılmasıyla başlar, o günden bu güne sosyal ve içtimai hayatın içinde müspet ve menfi hadiseler cereyan ede gelmiş, her hadise vuku buldukça insanın ibret ve mesaj alınması için tarih olarak kayda geçiyor. Müspet hadiseler: İnsanların efdalı ve en mükemmeli olan Peygamberlerin kıssalarından, mesela, Nuh (as) gemicilikte, Musa (as) asası ile suyun çıkartması, […]