Ruhumuzun en ücra köşesini dahi kuraklıktan kurtaran rahmet yağmuru; sabah gibi karanlıksız, bahar gibi hazansız, riyasız, yalansız olan ümit mevsimi; bütün günahlarımızdan arındığımız mağfiret çeşmesi, dünya kazuratını silip süpüren gusül abdesti… Gidiyorsun öyle mi?..

Bu gün mübarek ramazan yirmi sekiz, Müminlerin oldu ruhu manen tertemiz,
Eğer Cenabı Hak verirse izin, yer içeriz, Biz firavunlaşmış nefisler gibi değiliz (Bekir Özcan)

Yirmi yedi ramazan’a işte bak ulaştık, Kadir gecesinin feyizle dolduk taştık,
Ya Rap gark olduk nur’una manen coştuk, Kabul et Allah’ım “rıza’na” rıza ile koştuk (Bekir Özcan)

İşte yirmi altı Rahmet gününe girdik, Başladı maddi ve manevi temizlik,
Gecesini kadir gecesi bilip ihya ettik, Şeytanı yenmeye ta! Ezelden ahdettik (Bekir Özcan)

Bak bu gün Ramazan yirmi dört, “Ya Settar,” isminle günahımızı ört,
Rahmetinle, Merhametinle Şefkat et, “Affetmeyi seversin bizleri de affet” (Bekir Özcan)